نقشه جغرافیایی ژاپن را مقابل دانش آموزان میگذارند و می گویند : ببینید این ژاپن کوچک ماست ،
ژاپن ما نفت ندارد ، گاز ندارد ، معدن ندارد ، زمینش بسیار محدود است و جمعیتش نیز زیاد و شلوغ است .
و ،،،‌ بدین ترتیب لیستی از « نداشته هایشان » را به بچه ها گوشزد میکنند ، و خیلی خیلی ظریف و خودمانی بچه هایشان را می ترسانند !!!

در نظام آموزشی ژاپن ، فهرست مشاغل مورد نیاز و مورد لزوم جامعه را از همان اول کار ، به « بچه ها » گوشزد میکند ،
حتی حجم موضوعات آموزشی کتابهای درسی در ژاپن ، یک سوم اروپا است ، چون ژاپنیها معتقدند « عمق » بسیار بهتر از « وسعت » دانستن است !
حالا این را مقایسه کنید با کتابهای درسی و حتی رسانه های خودمان ،،، از هر جناح و هر طیف ، از مخالف و موافق ،،،
که از همان اول ، مدام در گوش بچه ها می خوانند : « ای ایران ، ای مرز پرگهر ، سنگ کوهت در و گوهر است » و … الی آخر ،،،
در دبستان هم ، اولین درس ما تاریخ است ، نه برای عبرت ، بلکه شرح « افتخارات گذشته » .
اگر نقشه جغرافیایی گربه گونه ایران را هم مقابل بچه ها بگذارند ، باغرور میگویند : بچه ها ببینید !
« ایران همه چیز دارد ! ایران نفت دارد ، گاز دارد ، جنگل دارد ، دریا دارد ، و … » .
ونتیجه اش این میشود ، احساس « داشتن » و « غنای کامل » . یعنی درست تفکری که در بیشتر جهان عرب حاکم است .
وایجاد تلفیقی از تنبلی اجتماعی و حتی طلبکاری قومی ، که به اشتباه به آن میگوییم غرور ملی …
با این وصف ، کودکان و جوانان و مدیران و نسل جدید ما باید برای چه « چیزی » تلاش کنند ؟ ( آیا چیزی کم داریم ؟ )
این میشود که بچه های ما فکر و ذکرشان دکتر شدن میشود ، مهندس شدن و خلبان شدن ،،،
یعنی شغلهای رویایی و به شدت مادی – که نفع و رفاه « شخص » در آن حرف اول و آخر را میزند نه نیاز کشور !!!
تازه با این اوصاف ، خود ، به این هدف هم نرسیده اند ، بلکه دکتر و مهندس شدن و … هدفی است که از بزرگترها در ذهن بچه ها نهادینه میشود !
هدفی نهادینه شده برای زندگی « شخصی » بهتر ، نه زندگی « اجتماعی » بهتر !!!
آیا تا به حال به این موضوع اندیشیده بودید ؟؟؟