حالا دومین ماهواره ایرانی در مدار قرار گرفته بود و همه منتظر دریافت اولین تصاویر ایرانی از مدار زمین بودند.

انتظار خیلی زود به پایان رسید اما تصاویر چیزی نبود که کارشناسان انتظارش را می‌کشیدند. یک مشکل فنی در سیستم هدایت و کنترل ماهواره باعث شده بود تا وضعیت ماهواره رصد در مدار زمین حدود پنج درجه انحراف داشته باشد و این یعنی دوربین هایی که قرار بوده از زمین تصویربرداری کنند حالا داشتند از سیاهی فضا عکس می‌گرفتند.

اما این موضوع کارشناسان فضایی ایران را دلسرد نکرد و آنها با تجارب ارزشمندی که از این شکست گرفته بودند به سراغ دومین رویداد فضایی ایران رفتند تا ماهواره سوم کشور را در سال ۹۱ به فضا بفرستند.

نوید علم و صنعت مانند رصد یک ماهواره سنجش از دوری بود که دوربین نصب شده بر بدنه جانبی آن می‌بایست کار نیمه تمام ماهواره رصد را تمام کند و اولین نگاره ایرانی از فضای ماورا جو را به سیاره مادری مخابره کند. پیروزی ارزشمندی که به دست آمد هرچند برخی دلایل مانع انتشار عمومی آنها شد.

در این میان اما خبری که برنامه فضایی ایران در سال ۹۰ را می‌توانست خیلی مهیج کند اما بنا بر دلایلی هیچگاه منتشر نشد، خبر ارسال نخستین میمون از ایران به فضا بود که کارشناسان پژوهشگاه هوافضای سابق که بتازگی به پژوهشگاه جمهوری اسلامی ایران تغییر نام داده، کارهای آن را بر عهده داشتند.

قرار بود این میمون در اواسط سال به فضا پرتاب شود و بدان وسیله کپسول زیستی ساخت پژوهشگاه هوافضا آزمایش شود. قراری که اعلام شد بر هم خورده اما شایعاتی هم درباره آن منتشر گردید که گویا پرتاب شده اما در بازیابی دچار مشکل گردیده است.

معاون پژوهشی وزارت علوم در مصاحبه کوتاهی با خبرنگار ایسنا این شایعه را تایید کرده بود اما خبر رسمی آن هیچگاه توسط سازمان فضایی ایران منتشر نشد.

ناکامی و شکست بخشی جدایی‌ناپذیر از پیروزی‌های غرورآفرین برنامه فضایی همه کشورهای دنیا است. تلاش برخی از مقامات برای تطهیر برنامه فضایی ایران از هر گونه شکستی، تنها بهانه به دست دل ناپاکان می‌دهد.

یک پروژه فضایی مثل ارسال ماهواره به فضا یا موجود زنده به مدار زمین وابسته به پارامترهای متعددی است که مطالعه و بررسی همه آنها در شرایط آزمایشگاهی یا نرم‌افزارهای شبیه‌سازی عملا غیرممکن است و همه دنیا بخشی از آزمایش‌های یک طرح فضایی را منوط به پرواز در شرایط واقعی می کنند.

بخشی که اتفاقا بیشترین احتمال برای عدم موفقیت در آن وجود دارد. بنابراین نفس شجاعت برای پا گذاشتن در ورطه رعب‌آور برنامه‌های فضایی آنقدر غرورآفرین است که نیازی به لاپوشانی شکست نیست.

اما کارنامه برنامه‌های فضایی ایران فقط به ارسال دو ماهواره به فضا ختم نمی‌شود. پژوهشگاه‌ها و مراکز صنعتی متعددی در سراسر ایران سخت مشغول کار روی یک عزم ملی و یک طرح بزرگ هستند تا بلکه ایران بتواند سال آینده ماهواره بزرگ خود را که گفته شده حدود ۱۰۰ کیلوگرم وزن خواهد داشت را با یک موشک فضایی جدید به مدار ۴۰۰ کیلومتری زمین ارسال کند.

این طرح اگر به بار بنشیند قدمی بزرگ در عزم ایران برای رسیدن به حداکثر توانایی فضایی یعنی ارسال ماهواره‌های بیش از یک تن به مدار زمین خواهد بود.

موفقیت مهندسان ایرانی در ارتقای توان موشک فضایی سفیر به گونه‌ای که توانسته محموله‌ای حدودا دو برابر سنگین‌تر را به مدار زمین ارسال کند، نشان از تبحر و تسلط کافی گروه موتورسازی بر کارشان دارد.

این موضوع نوید می‌دهد که اگر موشک فضایی سیمرغ که قرار است محموله ۱۰۰ کیلوگرمی را به مدار ۴۰۰ کیلومتری ببرد، از آزمایش پروازی خود سربلند بیرون آید خیلی زود می‌توان شاهد ظهور نسخه‌های ارتقا یافته‌ای از آن باشیم که در آن صورت ایران می‌تواند خود را چند قدم به سه نقطه مداری خود در فضا نزدیکتر ببیند.

نقاطی که اگر بزودی فکری برای پر کردن آنها توسط ماهواره‌های مخابراتی فعال متعلق به کشورمان نشود، باید شاهد تاراجشان توسط کشورهای همسایه خود باشیم.

به نظر می‌رسد با توجه به موفقیت‌های پی در پی کشور اسلامی ایران در بالا رفتن از نردبان فضایی، بزودی می‌توانیم شاهد حضور قدرتمند ایران در بازار پر رونق پرتاب‌های فضایی باشیم.

امر مهمی که رییس سازمان فضایی ایران در مصاحبه اختصاصی با «جام‌جم» به آن اشاره کرد و آمادگی کشور را در ارسال ماهواره‌های دانشجویی کوچک به مدار کم ارتفاع اعلام نمود.

امروزه عرصه فضا دیگر مکانی برای یکه‌تازی و به رخ کشیدن قدرت نیست. هزینه‌های فعالیت‌های فضایی آنقدر زیاد و سرسام‌آور است که حتی شایعاتی وجود دارد که پوست موزی زیر پای اتحاد جماهیر شوروی سابق قبل از فروپاشی آن بوده است.

از این رو توجه به تجاری سازی فعالیت‌های فضایی امروزه به یک رکن اصلی تبدیل شده است و هر کشوری تلاش دارد تا جایگاه اقتصادی خود را در این بازار چند صد میلیارد دلاری آینده از امروز تعیین و تبیین کند.

صنایع کوچک ایرانی که امروز مشغول طراحی و تولید حسگرها، موتورهای فضایی، تجهیزات و حتی نرم‌افزارهای شبیه‌سازی در عرصه فضایی هستند باید هر چه زودتر با چتر حمایتی سازمان فضایی ایران در نمایشگاه‌های بین‌المللی حضور به هم رسانند و به فکر آینده تجاری خود در آن‌سوی مرزهای کشور باشند.

امری که با توجه به دانش فنی رسوب کرده در شرکت‌های دانش بنیان ایرانی دور از ذهن نیست.

تداوم پرتاب‌های فضایی ایران درسال ۹۰ و تغییر نگرش مجموعه مدیریتی سازمان فضایی ایران به تجاری سازی فعالیت‌های این مجموعه نوید آینده‌ای درخشان و خبرهایی داغ در سال پیش رو دارد.

امید می‌رود مهندسان و دانشمندان جوان ایران زمین در سال آینده، تلاش خود را برای ارسال پیام صلح و دوستی مردم سرزمین مادری به آنسوی مرزهای جو زمین بیشتر کنند و دل هم میهنانشان را با خبرهایی
خوش به وجد آورند.