محمد مایلی‌کهن، علی ‌کفاشیان، علی پروین، امیر قلعه‌نویی، حبیب کاشانی، علی کریمی، کریم باقری، حمید استیلی و محمدحسن انصاری فرد نفراتی هستند که آرشیو درگیری‌های دایی با آنها در ذهن اهالی فوتبال به ثبت رسیده است‌

علی دایی، سرمربی راه‌آهن که امسال نتایج خوبی را با این تیم در لیگ برتر به‌ دست آورده، قبل از بازی با پرسپولیس و در کنفرانس مطبوعاتی‌اش صحبت‌هایی را مطرح کرد که به مذاق مدیران قرمزها خوش نیامد و حاشیه‌هایی را ایجاد کرد. دایی در صحبت‌هایش عنوان کرده بود که مطالبات خود را از پرسپولیس دریافت نکرده و انگار گوش شنوایی در این زمینه وجود ندارد. دایی تهدید کرد در صورتی که پولش را نگیرد هفته آینده از پرسپولیس به کمیته انضباطی شکایت می‌کند. صحبت‌های دایی واکنش تند محمد رویانیان را به‌دنبال داشت.

رویانیان در حالی که تنها چند ساعت به بازی پرسپولیس و راه‌آهن باقی مانده بود، ادعاهای تند و تیزی را علیه دایی مطرح کرد و به این ترتیب یک ماجرای تازه را کلید زد. رویانیان با جمله«عزیز پرسپولیسی! تمام شهرت و درآمد خود را از پرسپولیس داری اما قلبت تنها برای خودت می‌تپد،

نه موفقیت پرسپولیس» وارد دعوا با دایی شد. همان طور که پیش‌بینی می‌شد بعد از پایان مسابقه هم دایی صحبت‌های رویانیان را بی‌پاسخ نگذاشت و با حرف‌هایش آتش دعوا را شعله‌ورتر کرد. دایی خطاب به رویانیان گفت: «نمی‌توانی من و علی کریمی را خراب کنی. تا حالا مجیزمان را می‌گفتی اما نمی‌دانم چه شد که ناگهان ما آدم‌های بدی شدیم؟ تو که با یک امضا آمده‌ای و با یک امضا هم می‌روی، یا خدا و یا زهرا گفتن‌ مرا رقص و پایکوبی می‌دانی اما باید بدانی مسلمانی به اعتقاد به ریشه است، نه به ریش گذاشتن.»

علی دایی که بیشترین بازی‌ ملی و تعداد گل ملی را در کارنامه‌اش دارد، پیش از این با بسیاری از چهره‌های شناخته شده فوتبال ایران وارد دعواهای کلامی شده بود. محمد مایلی‌کهن، علی ‌کفاشیان، علی پروین، امیر قلعه‌نویی، حبیب کاشانی، علی کریمی، کریم باقری، حمید استیلی و محمدحسن انصاری فرد نفراتی هستند که آرشیو درگیری‌های دایی با آنها در ذهن اهالی فوتبال به ثبت رسیده است.

۱ – پس از شکست تیم ملی ایران مقابل عربستان به رهبری دایی و در ورزشگاه آزادی، مسئولان فدراسیون فوتبال تصمیم گرفتند این مربی را از سمت خود برکنار کنند. بعد از این اتفاق چند صباحی از دایی خبری نبود اما وقتی عدم صعود ایران به جام جهانی قطعی شد، او به رسانه‌ها چراغ سبز نشان داد و به شدت به کفاشیان تاخت. او گفت کفاشیان از خودش قدرتی ندارد و تنها اسمش رئیس فدراسیون است. دایی به کنایه گفته بود کفاشیان حتی در حد بلند کردن یک لیوان آب هم در فدراسیون استقلال ندارد.

۲ – ۷ دی ماه ۱۳۸۸ دایی از سوی حبیب کاشانی برای مدت یک‌سال و نیم به عنوان سرمربی پرسپولیس منصوب شد. در ابتدا همه چیز خوب بود و حتی دایی عنوان کرد از کار کردن با کاشانی خوشحال است اما بعد از مدتی آنها به دشمنانی قسم خورده تبدیل شدند. دایی یک بار از سرمربیگری در پرسپولیس استعفا داد اما حبیب کاشانی با استعفای او موافقت نکرد. در اواخر دهمین دوره لیگ حرفه‌ای اختلافات دایی و کاشانی به حدی رسیده بود که دایی اعلام کرد کاشانی از قبل با مربی و بازیکنان دلخواهش برای فصل آینده به توافق رسیده است. بعد از قهرمانی پرسپولیس در جام حذفی در انزلی، دایی با نارضایتی روی سکوی قهرمانی آمد و بعدها با طعنه به کاشانی گفت: «آقایان به همراه دوستان خود روی سکو آمدند و مدال گرفتند اما بازیکن من بی مدال ماند.» در آن زمان روزنامه منتسب به باشگاه نیز دایی را مورد انتقاد شدید قرار می‌داد و به هر شکلی که می‌شد از کاشانی حمایت می‌کرد.

۳ – در تاریخ ۳۱ خرداد ۱۳۹۰حمید استیلی توسط کمیته فنی پرسپولیس به عنوان سرمربی انتخاب شد و دایی که آن زمان‌برای استراحت به خارج از کشور رفته بود، این باشگاه را ترک کرد. دایی اعلام کرده بود در صورتی در پرسپولیس می‌ماند که مدیرعامل باشگاه از سوی هیات مدیره انتخاب شده باشد. با شروع لیگ و آغاز به کار استیلی،‌ تماشاگران در همان بازی اول مقابل ملوان و در دقیقه ۳۰ علی‌دایی را تشویق کردند. از آن پس در همه بازی‌ها این داستان ادامه داشت تا جایی که حبیب کاشانی توانی برای ادامه کار در پرسپولیس در خود ندید و کنار کشید. دایی با خود استیلی هم در مقاطعی وارد درگیری‌های لفظی شد و گفت او به ناحق جایش را روی نیمکت پرسپولیس گرفته است.

۴ – دایی در ۲۳ تیر ۱۳۹۰ به عنوان سرمربی راه‌آهن که مدیریتش برعهده محمدحسن انصاری‌فرد بود، انتخاب شد. او ابتدا رابطه حسنه‌ای با انصاری فرد داشت اما در اواخر فصل مدیرعامل وقت راه‌آهن به‌دنبال این بود که مربی دیگری را جایگزین دایی کند. دایی هم که از بدهی‌های باشگاه به ستوه آمده بود، در فصل جدید با بیان اینکه مدیریت انصاری‌فرد ضعف داشت، کارش را با مدیریت جدید آغاز کرد تا انصاری‌فرد هم از قطار راه‌آهن پیاده شود.

۵ – علی دایی خطاب به رویانیان گفته نمی‌تواند امثال او و علی کریمی را پیش هواداران پرسپولیس خراب کند. این در حالی است که دایی و کریمی هم در گذشته‌ای نه چندان دور دعواهای دامنه داری با یکدیگر داشتند. او زمانی که سرمربی تیم ملی شد در بازی‌های مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۰ قید استفاده از کریمی را زد و با اینکه خیلی‌ها برای آشتی این دو پادرمیانی کردند، تا زمانی که دایی در تیم ملی حضور داشت، خبری از علی کریمی در این تیم نشد.

۶ – علی دایی در مقطعی حتی با علی پروین هم به بن بست رسید. او در برنامه نود ادعاهایی را علیه پروین مطرح کرد و پروین هم در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان پاسخ شاگرد سابقش را داد. او گفت علی دایی معروف است اما محبوب نیست و نمی‌تواند دو تا روپایی بزند. هر دو طرف از طریق آشنایان خود یکدیگر را به شدت تهدید کرده بودند اما آنها سرانجام در جلسه‌ای با حضور مسئولان سازمان تربیت‌بدنی آن زمان، بالاجبار از موضع خود کوتاه آمدند و آشتی کردند.

۷ – بحث و جدل بین دایی و امیر قلعه‌نویی بیشتر در مورد مسائل تیم ملی بود. دایی که بعد از حذف ایران از جام ملت‌های آسیا در سال ۲۰۰۷ جایگزین قلعه‌نویی شده بود، برنامه‌های مربیان پیشین را بی‌پروا به نقد می‌کشید و قلعه‌نویی هم در پاسخ دادن به او کم نمی‌آورد.

۸ – مشکلات حل‌ناشدنی میان دایی و محمد مایلی‌کهن ریشه در تاریخی دور و دراز دارد. از زمانی که دایی بازیکن و مایلی‌کهن سرمربی تیم ملی بودند، این اختلافات آغاز شد و هنوز به پایان نرسیده است. رابطه دایی و مایلی‌کهن در این سال‌ها فراز و نشیب زیادی داشته اما هرگز رنگ آشتی و رفاقت را ندیده است. در روزهای اوج این جنگ‌ و جدل‌ها مایلی‌ کهن، دایی را با لفظ «آقا قلدره» خطاب قرار می‌داد و دایی هم به مایلی‌ کهن را «داروغه شهر» می‌نامید.

هرچند سابقه طولانی علی دایی در دعواهای کلامی باعث می‌شود مخاب حق کمتری را برای او قائل شود، اما جنس مجادله این مربی با محمد رویانیان تا حدودی متفاوت به نظر می‌رسد. این بار این مدیرعامل پرسپولیس بود که دعوا را آغاز کرد و شاید سکوت پرافتخارترین فوتبالیست تاریخ ایران در مقابل کسی که هنوز مراحل آشنایی با

ورزش فوتبال را به طور کامل پشت سر نگذاشته، به نوعی ظلم به فوتبال به شمار می‌رفت.