روز شنبه ۱۰ آذرماه و سومین هفته تظاهرات ضددولتی در فرانسه باخشونت همراه بود. معترضان فرانسوی خودروها را آتش زدند، پنجره‌ها را شکستند و با پلیس ضدشورش که مبادرت به پرتاب گاز اشک‌آور کرده بود، درگیر شدند. این تظاهرات را «جدی‌ترین بحران» در دوران رهبری امانوئل مکرون دانسته‌اند. «آلیسا. جی. روبین» گزارشگر نیویورک‌تایمز در یک دسامبر (شنبه ۱۰ آذر) نوشت که تظاهرات «جلیقه زردها» درحالی فوران کرده که استانداردهای زندگی در فرانسه پایین آمده است. اعتراضات از ابتدا در شکایت از افزایش قیمت سوخت و هزینه‌های زندگی آغاز شد و درحال‌حاضر مردم به سیاست‌های دولت مکرون معترضند. اعتراضات در سومین شنبه در پاریس در خیابان شانزلیزه آغاز و تا غروب تبدیل به «یکی از شدیدترین و بدترین ناآرمی‌های فرانسه طی دو دهه گذشته شد.» پلیس و نیروهای امنیتی در خیابان‌ها مستقر بودند اما در نهایت رویارویی معترضان با پلیس به خشونت کشیده شد. پلیس اقدام به شلیک گازاشک‌آور و استفاده از ماشین آب‌پاش برای متفرق کردن معترضان کرد و جوانان اقدام به سرقت تفنگ‌های پلیس، آتش زدن لاستیک و خودروها و حتی درخت‌های کریسمس، نوشتن شعار بر دیوارها و تخریب کردند و با پلیس ضدشورش درگیر شدند. آنها حتی روی طاق نصرت با اسپری رنگی نوشتند: «جلیقه زردها به پیروزی می‌رسند. مکرون با ما مثل احمق‌ها رفتار نکن.»
معترضان می‌گویند این تظاهرات، آغاز یک انقلاب است که می‌تواند یادآور اعتصاب‌های سراسری و اشغال دانشگاه‌ها و کارخانه‌ها در ۱۹۶۸ باشد؛ رخدادی که کشور را در آستانه یک جنگ داخلی قرار داد. مکرون با خطاب قرار دادن معترضان گفت: «تظاهرات که باعث زخمی شدن دست کم ۱۱۰ تن از جمله ۲۰ افسر پلیس و دستگیری ۲۲۴۴ تن دیگر شده اصلا مشروع و صلح‌آمیز نیست. هیچ دلیلی نمی‌تواند توجیه حمله به پلیس یا غارت مغازه‌ها و سوزاندن ساختمان‌ها باشد.» به نوشته نیویورک‌تایمز، این تظاهرات ابتدا در اینترنت سازمان گرفت به سرعت در کل کشور گسترده شد و حمایت‌هایی به‌دست آورد. صرف‌نظر از حمایت اقشار وسیع مردم اما مقام‌های دولت فرانسه از جمله «آنه هیدالگو»، شهردار پاریس و کریستوف کاستانر، وزیر کشور نیز ناراحتی خود را بابت این تخریب‌ها و درگیری‌ها با پلیس ابراز داشته و «خشونت‌های غیرقابل قبول» را تقبیح کردند. کاستانر، مارین لوپن رهبر راست افراطی را به‌خاطر ترغیب عناصر ناراحت‌کننده برای مشکل‌سازی مقصر دانست. او در سخنانی اظهار کرد: «همان‌طور که هفته پیش مشاهده شد، راست و چپ افراطی بار دیگر آماده شده‌اند تا همه چیز را به هم بریزند.» اگرچه گزارش‌ها از تعداد دستگیری‌ها متفاوت است، اما پلیس گفته در جریان ناآرامی‌های روز شنبه ۱۳۳ تن از جمله ۲۳ افسر پلیس زخمی و ۴۱۲ تن دستگیر شده‌اند. گفته می‌شود عمده تظاهرکنندگان از آنارشیست‌ها، نقاب‌پوشان موسوم به «بلک‌بلاک‌ها» بوده‌اند.
گروهی از جوانان نقاب زده با در دست داشتن میله‌های فلزی به شورش‌ها در خیابان‌های مرکزی پاریس پیوستند و اقدام به آتش زدن خودروها و ساختمان‌ها کردند. تظاهرات هفته گذشته سبب شد تا ۶۵ هزار نیروی پلیس، ژاندارمری و آتش‌نشان در فرانسه به حالت آماده‌باش درآیند. مقام‌های فرانسه می‌گویند، ۷۵ هزار نفر نیز در تظاهرات روز شنبه ۱۰ آذر در سراسر کشور حضور داشتند که شامل ۵۵۰۰ تن در پاریس می‌شد. از زمان آغاز درگیری‌ها در ۱۷ نوامبر، دو تن کشته و صدها تن دیگر نیز در جریان این درگیری‌ها زخمی شده‌اند. «آلیسا. روبین»، گزارشگر نیویورک‌تایمز، همچنین می‌نویسد تظاهرات در پاریس به این دلیل خشن‌تر از دیگر مناطق بود که راست و چپ افراطی در کنار آنارشیست‌ها به آن پیوستند و همگی درصدد سرمایه‌گذاری روی نارضایتی‌های گسترده مردمی هستند. گزارشگر نیویورک‌تایمز می‌افزاید: «اگرچه در فرانسه اعتراضات سازمان‌یافته امری متداول است؛ اما این تظاهرات بر خلاف دفعات قبل زنگ خطر را به صدا در آورده و دولت مکرون را در آستانه بحرانی جدی قرار داده است.»
معترضان قول داده‌اند به تظاهرات خود تا کریسمس ادامه دهند. به همین دلیل «بنیامین گریوو»، سخنگوی دولت فرانسه، گفت که دولت برای ممانعت از بروز مجدد آنچه «بدترین ناآرامی مدنی در بیش از دو دهه گذشته» در این کشور خوانده شده اعلام وضعیت اضطراری را بررسی می‌کند. او گفت دولت از معترضان مسالمت‌جو می‌خواهد به میز مذاکره بازگردند. اگرچه برخی «آشوبگران» هم در این تظاهرات حضور دارند و ممکن است برخی از آشوب‌ها زیرنظر آنان باشد؛ اما «پیام تظاهرات روز شنبه بسیار قدرتمند بود.» شورش دهقانی و کارگری آن هم در ثروتمندترین بلوار فرانسه مساله‌ای است که شایان بررسی است.
رئیس‌جمهوری فرانسه که با هدف شرکت در نشست سران گروه ۲۰ به ۷ هزار مایل آن سوتر در آرژانتین رفته، اعلام کرد: به محض بازگشت ؟؟؟ به کشورش نشستی را با وزیران دولت خود درباره چگونگی واکنش به رویدادهای اخیر پاریس تشکیل خواهد داد. وی گفت: «افرادی که دست به اقدام خشونت‌آمیز زده‌اند، صرفا به‌دنبال آشوب و هرج‌ومرج هستند.» مکرون دیروز یکشنبه به کشورش بازگشت. معترضان که جلیقه‌های زردرنگ می‌پوشند، برای برخورد پلیس آماده بودند و ماسک بر صورت داشتند. معترضان به سوی پلیس تکه‌های سنگ پرتاب کردند و همچنین به سوی نیروهای پلیس رنگ زرد پاشیدند. براساس گزارش‌ها تاکنون بیش از ۱۰۰ تن بازداشت شده‌اند. ادوارد فیلیپ، نخست‌وزیر فرانسه هم در سخنانی میان کسانی که با پلیس درگیر شده‌اند و کسانی که دولت با آنها مایل به مذاکره است، تمایز گذاشت. به گزارش نیویورک‌تایمز، او گفت: «ما هم مدافع آزادی بیان هستیم و هم به قانون احترام می‌گذاریم. من از خشونت‌ها در نماد پیروزی فرانسه [یعنی همان ارگ پیروزی یا طاق نصرت] بهت زده‌ام.»
آمد و شد در اطراف خیابان شانزلیزه «تقریبا» متوقف شده است. وزیر کشور فرانسه، روز پنج‌شنبه ۲۹ نوامبر گفت: «خیابان شانزلیزه به روی عابران باز خواهد بود و مردم می‌توانند وارد شوند، اما کارت‌های شناسایی افراد چک خواهد شد و کیف‌ها نیز بازرسی می‌شوند.» اعتراض «جلیقه زردها» روز جمعه به بلژیک کشیده شد و شنبه هم وارد هلند شد و معترضان در شهرهای مختلف این دو کشور علیه دولت دست به راهپیمایی‌های اعتراضی زدند. در هلند معترضان در خیابان‌های شهرهایی چون لاهه، نی‌میخن، ماستریخت، آلکمار، لیوواردن و خرونینگن دست به راهپیمایی اعتراضی علیه دولت زدند و برخی هم در برابر ساختمان پارلمان تجمع کردند. پلیس هلند چهار معترض جلیقه زرد را بازداشت کرد.
دولت فرانسه قصد دارد در چارچوب سیاست تشویق عمومی به استفاده از خودروهای برقی- بنزینی و کاهش خودروهای متکی به سوخت فسیلی، از ابتدای سال آینده میلادی مالیات بر هر لیتر گازوئیل را ۵/ ۶ و هر لیتر بنزین را ۹/ ۲۲ سنت افزایش دهد؛ امری که جرقه اعتراضات سراسری را زده است. به نوشته نیویورک‌تایمز، برخی معترضان به استانداردهای زندگی معترضند و برخی دیگر از دست مالیات‌های غیرعادلانه مکرون به ستوه آمده‌اند. آنها می‌گویند مکرون رئیس‌جمهور ثروتمندان است و کاری برای فقرا انجام نمی‌دهد و خواهان کناره‌گیری او هستند. این گزارش می‌افزاید: معترضان بازی «موش و گربه» را در برابر پلیس در پیش گرفتند. درحالی‌که معترضان طاق نصرت یا ارگ پیروزی را مملو از رنگ کرده و روی دیوارهای آن شعار می‌نوشتند اما وقتی با گاز اشک‌آور و خودروهای آب‌پاش پلیس مواجه می‌شدند به نقطه‌ای دیگر می‌رفتند و تجمع را در آنجا ادامه می‌دادند و آن منطقه را وارد درگیری می‌کردند. در هر حال، معلوم نیست آیا مکرون می‌تواند از پس این بحران برآید یا همچون سلف خود مجبور به کناره‌گیری پس از پایان دور اول خود است.
