رانت واردات، یعنی فروپاشی صنعت مرغداری کشور با همه زیرساخت‌ها،‌ تولیدکنندگان بخش کشاورزی در کشور شریف‌ترین و بی‌ادعاترین  قشرها از آحاد مختلف مردم هستند که در خط مقدم تولید غذا  و امنیت غذایی کشور به پیکار ورزم جانانه بر علیه تحریم‌های ضد بشری و ناعادلانه  توسط استکبار جهانی و در شرایط سخت بیماری کرونا مشغول هستند.

اکوپرشین، علیرضا کیهان‌پور: از اردیبهشت سال جاری به دفعات بسیار از طریق رسانه‌های داخلی از مساله زنده به گور کردن جوجه یک‌روزه؛ کمبود نهاده‌های مورد نیاز پرورش صنعتی طیور، نظام فشل توزیع، عدم هماهنگی در وزارت خانه‌های صمت و جهاد کشاورزی  و ستاد بی خاصیت تنظیم بازار(در مقطع کنونی) و… به طرح مسائل و مشکلات این صنعت پرداخته وراهکار نیز ارائه داده که به سهم ناچیز خود با پیش بینی ۱۰ ماه پیش این روزهای آشفته بازار کمبود و گران شدن مرغ، تخم مرغ و گوشت قرمز و انواع آبزیان در سبد پروتئین حیوانی جامعه بر این بودم که دین خویش را به کشورم در حد بضاعت تجاربی و علمی ناقابل خویش ادا کرده و سهمی از جایگاه خدمت نسبت به مردم و تولید کنندگان غذا داشته باشم.

از سال ۱۳۳۱ نخستین مزرعه پرورش صنعتی مرغ با واردات جوجه‌های یک‌روزه یکی از بهترین نژادهای مرغ گوشتی پا به عرصه  وجود نهاد و به عبارتی قدمت تاریخی این تولید در ایران به حدود  ۷۰ سال پیش بر می‌گردد.

امروزه بر اساس آخرین سرشماری این مزارع در تابستان ۱۳۹۹ حدود ۵۰ هزار مزرعه پرورش مرغ گوشتی و پشتیبان این صنعت به صورت فعال، نیمه فعال( باری به جهت) وغیر فعال با اشتغال زایی حدود نیم میلیون نفری به صورت فقط مستقیم که ۹۹ درصد آنان را مردان در اکثر نقاط کشور بر عهده دارند و با  قابلیت تولید قابل پیش بینی ۳/۲ میلیون تن در سال و متوسط سرانه مصرف به میزان حدود ۲۷ کیلوگرم کنونی  با توجه به جمعیت  ۸۳ میلیونی کشور علاوه بر تامین نیاز کشور حتی در سالیان نه چندان دور با صادرات به بازارهای هدف قادر و توانا گشته بود که برای کشور عزیزمان ارزآوری هم داشته باشد.

چرا و چرا و چرا؟؟؟هم اینک باید شاهد صدور مجوز واردات غیر کارشناسی ۵۰ هزار تن گوشت مرغ توسط هیات دولت باشیم و نقش خطیر وراهبردی نمایندگان  مجلس شورای اسلامی؛ مدیران متخصص  و اتحادیه‌ها؛ تعاونی‌ها و تشکل‌های تخصصی طیور کشور  که پس از صنعت نفت بیشترین میزان سرمایه گذاری‌های ثابت و جاری با قدمت تاریخی ۷۰ ساله را از آن خود دارد که مایه مباهات و افتخار غیرایرانی با چاشنی یک صنعت بومی وبه ویژه ثروت والای منابع انسانی و مهندسین  کشور بوده، هست و خواهد بود نادیده گرفته شود!!!.

کانیبالیسم تولید داخلی مرغ با واردات فوق متاسفانه در حال بروز است و اگر این بیماری مزمن درمان نشود متاسفانه باز هم حاد خواهد شد.

در ساعت ۱۸/۳۰ روز دوشنبه ۲۵ اسفند ۹۹ شبکه خبر سیما در یک نشست تخصصی  پخش زنده فی‌مابین رئیس کمیسیون کشاورزی، آب و محیط زیست و معاون تولیدات  امور دامی وزارت جهاد کشاورزی و یکی از مدیران کل وزارت صمت به مجری گری آقای اخوان برگزار کرد که تحلیل نگارنده دیدگاه فوق این است که بازیکنان این تیم باید بدانند که هیچگاه توپ بازی از جهتی که مطلوب بازیکنان است هرگز به طرف آنان نخواهد آمد و نتیجه بازی تا به خود بجنبند دوسر باخت شده و گل از خط دروازه گذشته و داوربازی سوت پایان را دمیده است و ا ماچرا دوسر باخت؟ زیرا هم نتیجه را باخته‌اند و هم اخلاق و راستگویی را در میان مردم اما به یک نکته کلیدی هم اشاره نمایم که مدیریت در همه عرصه‌ها در این شرایط بسیار پراسترس وجانکاه است اما سال ۱۳۵۸ را به یاد بیاوریم که آن وفاق و همدلی همه با هم شعار و منشورعلمی و عملی نهاد مقدس جهاد سازندگی یادگار جاودان حضرت امام(ره) چه دستاوردهایی داشت ؟ و چقدر ازآن روزهای جهادی و ایثار متاسفانه فاصله گرفته‌ایم که عرشه و عرصه مدیریت جهاد کشاورزی فقط بوی خوش تحقیقات می‌دهد و جایگاه سبز ومانای شهیدان والامقام جهادگر در این عرصه و میدان  عمل جهادی بسیار خالی است.

در بخش دوم بیشتر به این مهم خواهم پرداخت چون قلم و تراوشات آن در مقابل خداوند وبندگانش وبه ویژه پیشگاه وجدان  جامعه باید پاسخگو و مسئول  باشد.