بیلیز(BELIZE) و صنعت گردشگری دریایی، در کرانه دریای کارایب، دومین کشور کوچک ساحلی آمریکای مرکزی با ۲۳ هزار کیلومتر مربع مساحت که به اندازه استان بوشهر است با حدود ۴۲۰ هزار نفر جمعیت که در سال ۱۹۸۱ میلادی استقلال خود را از مستعمره بودن اسپانیا و سپس انگلستان جشن گرفت قراردارد و بیلیز( BELIZE ) نام گرفته است.
اکوپرشین، علیرضا کیهانپور: در ابتدا مرکز این کشور شهر بندری بیلیز که به بیلیز سیتی معروف بود نام داشت اما در سال ۱۹۶۱ که به علت طوفان شدید دریایی نابود شد ، شهر بلموپان که دور از ساحل بود جایگزین آن شد.
واحد پول این کشوردلار بیلیز است وبه علت کوچک بودن روستاهای ساحلی این کشور رفت وآمد توسط گلف کارت به ویژه در منطقه تیکار صورت می گیرد.
آرامش و آسایش سواحل، ماهیگیری زنده، گردشگری متنوع دریایی، غذاها وصنایع تزئینی دریایی، پلاژهای استاندارد جدا از هم، مهمان سراهای مشرف به دریا،اتوبوس وشناور های مسافری دریایی، جنگل های مانگرو(حرا) و…از ویژه گیهای خاص گردشگری دریایی است.
مردم این کشور کوچک آرمیده در سواحل دریای کارایب به زبان اسپانیوولی و انگلیسی تکلم می کنند که بهترین راهنمای توریستها و گردشگران دریایی بوده که طرفدار پروپا قرص شناکردن با سفره ماهیها وکوسههای پرستار، آشنا وبی خطر بوده و با دادن ماهی های ساردین به صورت دستی به آنان به منظور تغذیه و تجمع دوستانه و مسالمت آمیز اشان با انسان ها، به شناکردن توامان آبزیان و گردشگران جلوه زیبایی بخشیده است.
در قسمت اول این سلسله نوشتار بیشتر در نظر است تصاویری از شهر بندری بیلیز باشد تا نوشتن های شاید کسالت آور اما در بخش بعدی مصاحبههای زیبایی با ملوانها و مسوولین گردشگری تقدیم مخاطبان محترم اکو پرشین میشود که خالی از لطف نیست تا جایی که وقتی از یک مسوول دریایی بیلیز راز رونق گردشگری دریایی و ارزآوری عالی ناشی از بازدید توریستها را جویا می شویم با خنده معنا داری میگوید ما فقط به کار وروشهای نوین استفاده از این مواهب دریایی فکر می کنیم نه به قفل کردن آسان روی مدیر توسط ریموت الکترونیکی که با دیگران مواجه نشود! و نه الصاق ۲۰ عکس رفورمیستی مسوولان قبلی گردشگری دریایی در سالن گردهماییهایمان و نه موافقت دستوری با بازنشستگی خیل عظیمی از کارکنان این عرصه البته بدون جایگزینی در شرایط سخت کرونایی که موجب کاهش درآمد و آسیب های جسمی؛ روحی وروانی به آنان خواهد شد!!!.
ادامه دارد