دوای درد افغانستان در ایران نیست!، مولوی عبدالحمید، امام جمعه اهل سنت زاهدان که سالهاست از سوی طیفی از جریانهای سیاسی کشور به عنوان نمادِ روشنفکری دینی، تعامل و مدارا! در عرصه سیاسی ایران معرفی میشود، در نماز جمعه این هفته زاهدان سخنانی سراسر تمجید از گروه تروریستی طالبان داشته است.
به گزارش پایگاه خبری اکوپرشین به نقل از اقتصاد سالم، وی در بخشی از سخنان خود گفته است:”پیشرویهای گسترده و سریع طالبان که بخشهای زیادی از افغانستان را به تصرف خود درآوردهاند، بیانگر این است که این حرکت ریشۀ مردمی دارد و از نصرت خدا و حمایتهای مردمی برخوردار است.”
با این اظهارات اما چهره واقعی مولوی عبدالحمید شناخته شده و نقاب از چهره کسی که پیش از این سعی میکرد چهرهای معتدل از نظر سیاسی از خود نشان دهد، کنار رفته است.
دفاع صریح و بی چون و چرای مولوی عبدالحمید از طالبان آن هم با عباراتی همچون “داشتن حمایت و ریشه مردمی و نصرت خدا”! نشان میدهد که سال هاست که دردِ این جماعت؛ “قدرت” و در دست گیری “حکومت” است.
درواقع مولوی عبدالحمید، حکومتِ مطلوب خود را در ایدئولوژی و رفتار گروه “طالبان” میبیند که چنین عباراتی را در تائید شورش این گروه تروریستی به کار برده و در حالیکه بسیاری از مردم در شهرهای سقوط کرده به دست طالبان از ترس جان و ناموس شان آواره و فراری شده اند، از ریشه و حمایتِ مردمی گروه طالبان میگوید!
این موضع گیری نشان میدهد که دردِ مولوی عبدالحمید و دلیل انتقاداتش از حکومتِ ایران، “نداشتن قدرت و حکومت” است و حال که گروهی با ایدئولوژی و نحله فکری خود را در کشور همسایه و همزادِ ایران، در قدرت دیده، عنان اختیار از کف داده و سرِّ باطن، ظاهر کرده و مشخصاتِ حکومت مطلوبِ خود را که همانا در آینه “طالبان” دیده، بیان کرده است.
با این حال باید گفت دوای درد مولوی، در ایران نیست و ایرانیان هیچگاه اجازه قدرت گرفتن اسلامِ طالبانیِ مورد تائید مولوی عبدالحمید را در ایران، نخواهند داد.
همچنین این سخنان هشداری ست برای برخی از جناحهای سیاسی در ایران همچون کسانی که خود را اصلاح طلب مینامند، تا بدانند آرمانشهرِ موردِ علاقه و مدنظر مولوی عبدالحمیدها، چیست و آنها در پسِ سخنانِ ظاهر سازانه خود، به دنبال چه هستند.
آیا اصلاح طلبها و کسانی که فریبِ آنها را میخورند حاضرند در حکومتِ طالبانی شکل گرفته از سوی مولوی عبدالحمیدها، زندگی کنند؟ اگر حاضرند بسم الله.
برای امتحان به افغانستان بروند.