مگاپروژه‌های “امگاپرور” صید و پرورش آبزیان در ایران، در برنامه وزیر پیشنهادی بخش کشاورزی تمامی اهداف کمی و کیفی به تفکیک فعالیت‌های متنوع این عرصه ارائه شده است و آنچه که مبرز و مبرهن است یک فرد هرگز نمی‌تواند خودش به تنهایی تمامی این برنامه‌ها را تدوین کند و اتاق فکر، مشاوران و همکاران ایشان در یک کار گروه اقدام به این کار می‌کنند اما باید دید تا چه میزان امکانات و الزمات مورد نیاز توسعه پایدار می‌تواند به تحقق این اهداف موصوف کمک نموده و آن هم در مدت زمان کوتاه تقریبا ۴/۵ ساله که باید در پایان برنامه پاسخگوی جامعه باشیم.

اکوپرشین، علیرضا کیهان پور،‌ مدیر اطلاع‌رسانی اتحادیه صیادی ایران: در یک بحث کلی عرض شود که به نظر می‌رسد گویی حرف‌های ما یا نظراتی که می‌دهیم، هیچ مسئولیتی برای مابه دنبال ندارد!.

این که ما یک فرد عادی و عامی باشیم یا یک مقام مسئول ، در عمل متوجه شده‌ایم که حرف‌هایمان مسئولیتی را متوجه ما نمی‌کنند.

لذا به راحتی نظر می‌دهیم و وقتی این مساله در یک مقام مسئول رخ بدهد که برای جامعه عوارض بسیار هم دارد ما شاهد این مسئولیت پذیری در قبال حرف هایمان نیستیم.

ودر ادامه فقدان مهارت‌های ارتباطی ما نیز در تشدید این وضع مهم است.

متاسفانه ما بندرت یاد گرفته‌ایم در مواجهه با یک مساله، استدلال یامستندات نظر را بخواهیم.

اگر هر شخصی بداند برای نظر دادن‌های بی پایان باید استدلال کافی بیاورد یا مستندات لازم را ارائه نماید، آن وقت هم صاحب‌نظر دائمی اندکی از نظرهای بی پایان باز می‌ایستد!

و هم مخاطب خاص اش یاد می‌گیرد باید هر نظری را که ملاحظه ویا می‌شنود برحسب مبادی‌اش و استدلال‌هایش بپذیرد یا رد کند هرچند به خوبی در گعده‌های رانتی خود با تمسخر به این نوشتار‌ها قهقهه زیرکانه سرداده و متاسفانه وبه خیال خود با یک شکلات یا آبنبات چوبی تصور می‌کنند که دیگران را می‌توانند گول بزنند اما بدانید و آگاه باشید که می‌دانیم ومی فهمیم که خوب می‌دانید که ما اهل قلم و خدمتگزار مردم دوست داریم که بزرگی گول خور باشیم تا کوچکی گول‌زن!

و آرزو داریم که کوچک جمع بزرگان باشیم تا بزرگ جمع کوچک‌های رانت خوار! که در پی کسب مقام ریاست، معاونت، مدیرعاملی و و یا دبیر کلی منتج از یک انجمن تخصصی یک لا قبای مندرس، رانت خوار، فرتوت، خسته و آفتاب لب بام که به غروب اشان نزدیک هستند.

با توجه به این که در برنامه پیشنهادی وزیر پیشنهادی بخش کشاورزی عنوان شده که از سال ۱۴۰۰ تا ۱۴۰۴ میزان تولید انواع آبزیان از ۱/۲ میلیون تن کنونی به ۲/۵ میلیون تن از طریق پرورش ماهی در قفس و میگو در سواحل انجام شده و دستیابی قابل حصول شود چند سوال مطرح و برای ثبت در تاریخ و وجدان تخصصی، منتظر پاسخ با مستندات و استدلال‌های منطقی و در قالب پاسخگو بودن مسوولانه هستیم.

به کجا چنین شتابان؟

این میزان افزایش تولید انواع آبزیان در مدت حدود ۵ سال به تناژ افزایشی ۱/۳ میلیون تن آیا:

لکه‌های توسعه آن در کجای کشور است؟

طرح‌های مطالعاتی و پژوهشی آن انجام شده است؟

اعتبارات موردنیاز ارزی وریالی پروژه‌ها برآورد شده است؟

زیرساخت‌ها ی لازم مانندآبرسانی پمپاژ وتصفیه، راه، برق، تامین سوخت و انرژی و… وجود دارد؟

مراکز تکثیر ماهی و میگو قادر به تولید لارو و بچه ماهی و بچه میگوی برای قفس و مزارع خاکی هستند؟

نهاده‌های مورد نیاز تهیه خوراک مورد نیاز پرورش آبزیان از استارتر یا آغازین تا گراور یا رشد نهایی که ماهیت ارزبری ووارداتی در برخی اقلام هست در کجای این داستان هستند؟

دانش آموختگان حرفه‌ای و با تجربه تخصصی به میزان کافی وجود دارد؟

بازار هدف مصرف در داخل و خارج بر چه مبنایی است؟

بهداشت و بیماری‌های میکروبی و ویروسی آبزیان با چه تمهیداتی در تور پیشگیری قبل از خسارات ناشی از تلفات و هزینه‌های درمان احتمالی اندیشیده شده است؟

از آنجا که بر اساس اصول ماهیگیری مسوولانه سازمان فائو بحث صید از دریا‌ها و اقیانوس‌ها ثابت بوده و باید نسبت آبزی پروری به میزان صید ۶۰ به ۴۰ درصد شده یا بشود صرف اتکاء به افزایش ۱/۳ میلیون تن انواع آبزیان در حدود پنج سال محقق خواهد شد؟

مبنای رشد سالیانه این افزایش تولید به تفکیک سال‌های مدنظر چیست؟

البته اگر این میزان افزایشی تجمعی تقریبا ۵ ساله باشد پس باید عنوان پروژه اصلاح نوشتاری شود و البته ما هم نه سئوال داریم و نه در انتظار پاسخ آن وقت را تلف نکرده وفقط با امید به آینده و طبق برنامه مکتوب ارائه شده ودر صورت تحقق به تمجید و تشویق دستاوردها در راستای مولفه‌های توسعه پایدار و امنیت غذایی بر حسب رسالت رسانه‌ای خود خواهیم پرداخته و مگاپروژه‌های “امگاپرور” را با نگاهی دیگر تحلیل نموده و در انتظار موفقیت‌ها خواهیم نشست که سبب خوشحالی همه آحاد جامعه و بالطبع خشنودی خدمتگزاران عرصه رسانه‌های تخصصی بخش صیادی و آبزی پروری خواهد شد.