آقای کلانتری زاویه ۱۸۰ درجه نشستن را درست کن مشکلات حل می‌شود، دکتر عیسی کلانتری طی نامه‌ای به رییس جمهور ضمن مخالفت با احیای جهاد سازندگی که مورد تایید مقام رهبری و دولتمردان، سنگرسازان بی سنگر،جهادگران و بسیاری از گروه‌های جهادی کشور است، تهمت، افتراء، نسبت‌های بی روا و انتقاداتی از بن وریشه تحریفی را به جهادگرانی معطوف کرده است که دوران صدارت و تکیه زدن حدود ۱۴ ساله ایشان بر مسند وزارت کشاورزی سابق را مدیون خون‌های مقدس شهیدان والامقام گردان‌های خط شکن جهاد سازندگی پیشین است و با خوش خیالی خود واعوان وانصاراش فکر کرده‌اند که می‌توانند خدای نخواسته بر آن دوران طلایی و ایثار و شهادت گرد فراموشی پاشانده و حقیقت را کتمان نمایند.

اکوپرشین، علیرضا کیهان پور، روزنامه نگار پیشکسوت بخش کشاورزی: جناب کلانتری آن وزارتخانه سابق شما که با خیانت معنادار دولت اصلاحات ادغام شد را بیش از دودهه است که جهادگران آرزوی برداشتن کلمه جهاد را قبل از کشاورزی در دل می‌پرورانند و جهاد سازندگی کجا و وزارت جهاد کشاورزی مولود و زاییده اصل ۴ ترومن آمریکای جنایتکار کجا؟ ما جهادگران افتخار این مدال طلایی، زیبا، مختصر و جاودانی بنیانگذار انقلاب اسلامی و موسس نهاد مقدس جهاد سازندگی را بر سینه‌های ستبر شهداء، آزادگان، جانبازان، رزمندگان ستاد پشتیبانی مهندسی جهاد سازندگی، پیشکسوتان، کارکنان بازنشسته و جهادگران دارای تفکر انقلابی از ۲۷ خرداد ۱۳۵۸ با این کلام گهربار زینت داده و

 نصب کرده‌ایم که فرمودند:

“تاریخ؛ شما جهادگران را فراموش نخواهد کرد.”

ما جهادگران بیش از دودهه است که با بغض در گلو این ادغام غیر کارشناسی که پرچمدار آن در وزارت کشاورزی سابق، شما و همفکران تکنوکرات و فاقد روحیه و دیدگاه انقلابی و ارزش‌های برآمده از پیروزی انقلاب اسلامی بودید؛ را تحمل کرده واین جوانمرگی جهادسازندگی در سال ۱۳۷۹ را خیانت بزرگ به تولید، روستا، روستاییان، بسیج، شهداء و همه سنگرسازان بی سنگر دانسته اما اینک بارقه‌های امید و محو دیوانسالاری، الیگارشی و تشکیلات پوسیده تکنوکراتانی که هنوز به مکان تحصیلات خود در کالیفرنیای ایالات متحده، کلفرنیا گفته و تلفظ می‌کنند در دلهایمان جوانه زده و لحظه شماری می‌کنیم.

فراموش نکنید اگر زاویه ۱۸۰ درجه وپرانتز نوع نشستن خود را در روی مبل وصندلی اصلاح کنید تمام مشکلاتی که متاسفانه و به ناحق و تحریف شده در این نامه با زشت ترین کلام‌ها وبا لمپنیسم آشکار اشاره نموده‌اید، به همت احیای جهاد سازندگی و جهادگران حاضر در صحنه نجات کشور با الطاف خفیه الهی؛ امید به حل شدن‌اش با یک جهش جهادی در تمامی رده‌ها محقق خواهد شد.

در زیر نامه کلانتری به رئیس‌جمهور جناب آقای آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی را می‌خوانید:

حضرت آیت الله سید ابراهیم رییسی

رییس جمهوری محترم

با سلام و آرزوی موفقیت و سلامتی روزافزون برای حضرتعالی و دولت محترم.

مجبور شدم پس از شرفیابی برخی جهادگران دوران دهه شصت و هفتاد حضور جنابعالی، مطالبی را که فکر می‌کنم وظیفه ملی، شرعی و شهروندی خودم است به استحضار برسانم تا نسل‌های بعدی قضاوت نکنند چرا کسانی که در چهل سال گذشته از مسایل خرد و کلان کشور اطلاع داشتند در مقابل تصمیمات غیرعلمی و در تضاد با منافع ملی سکوت کردند تا کشور دوباره گرفتار خسران و ضرر و زیان‌های وحشتناک تصمیمات احساسی اوایل انقلاب گردد.

جنابعالی کم‌وبیش از بنده شناخت دارید که منافع ملی کشور و یکپارچگی وطن و حفاظت از انقلاب‌اسلامی را با چیزی معاوضه نکرده و نخواهم کرد. چهل سال است که در دولت یا نهادهای وابسته به حاکمیت خدمت نموده و از اول مرداد ماه ۱۴۰۰ خود را بازنشسته کردم.

استحضار دارید که اکثریت قریب به اتفاق صاحبان سرمایه، پس از انقلاب و در حال حاضر کسانی هستند که تا اواسط دهه هفتاد در بخش‌های حکومتی و دولتی مشغول خدمت بودند و برخی با کسب رانت‌های اطلاعاتی و به واسطه دوستانشان در درون حاکمیت که بعدا به آنان ملحق شدند وارد بخش‌خصوصی گردیدند و امروز به حمدالله عمده تریلیاردهای کنونی کشور هستند و حقیر در این چهل سال با توجه به باورهایم، وارد هیچ فعالیت خصوصی نشدم و هر چه دارم از ارثیه پدری است. هدف از اشارات فوق برگشت به صحبت‌های بسیار دلهره آوریست که اخیرا جنابعالی در جلسه با جهادگران فرمودید و اگر هدف تان برگشت به جهاد سازندگی اوایل انقلاب باشد بسی نگران‌کننده است!

جناب آقای رییس جمهوری، از زمانی که جنابعالی معاون دادستان شهرکرج در اوایل دهه شصت بودید، بنده به عنوان رییس موسسه‌تحقیقات‌کشاورزی در کرج خدمت می‌کردم و بعدا بیشتر فرصت آشنایی و شناخت متقابل پیدا شد و شما را انسانی بزرگوار، انقلابی، وطن‌پرست، طرفدار منافع‌ملی کشور و حامی مستضعفان می‌شناسم و در انتخابات سال جاری هم با کمال میل به حضرتعالی رای دادم.

لذا استدعا می‌کنم چند دقیقه‌ای مطالب زیر را مطالعه فرمایید.

بدون مقدمه بگویم نتیجه عملیات جهاد‌سازندگی در بخش کشاورزی در دو دهه اول انقلاب برای کشور و ملت در درازمدت فاجعه بود و نباید تکرار شود.

زمانی که بدون هیچ‌گونه بررسی و مطالعه و تنها از روی احساسات شروع به تخریب خاک، زیستگاه، پوشش گیاهی با عناوینی چون سنابل ۱ و ۲ و ۳ و … کردند تا مثلا از دیدگاه خود به روستاییان و تولید کشور کمک بکنند، متاسفانه مراتع را ویران، خاک‌ها را بدون پوشش نموده و از بین بردند و به بهانه تولید، سالانه صدها میلیون تن خاک را (که ایجاد هر سانتیمتر آن صدها سال طول می‌کشد) از دست دادیم و نتیجه آن، تخریب محیط زیست، فرسایش خاک، سیلاب‌های ویرانگر و افزایش سم‌پاشی‌ها بود به طوری که تنها برای مبارزه با آفت سن که بالاترین آن در سال ۱۳۵۵ و در مساحت ۵۶ هزارهکتار صورت گرفته بود، در کمتر از چهار سال به ۲ میلیون و ۲۰۰ هزار هکتار(۴۰ برابر) رساندند و در کل، موجباتی را فراهم کردند تا تعداد سیلاب‌های ویرانگر (با کمتر از دویست میلیمتر بارش سالیانه) در کشور به چند برابر برسد و علاوه بر این، جنگل‌ها هم تاراج شد.

تصمیمات غلط و غیرعلمی جهادی‌ها

برای «حمایت از تولید به هر قیمتی» و بدون توجه به ظرفیت منابع آبی کشور به کمک «جهادگران وزارت نیرو» فشار بر منابع محدود آبی را چند برابر نمودند و به عواقب آن نیاندیشند. در اثر تشویق مسوولین برای نتایج کوتاه مدت، امروز کشور را ورشکسته آبی کرده‌اند، و متاسفانه بیش از ۸۵ درصد آب‌های شیرین فسیلی(حاصل ده‌ها هزار سال کار طبیعت) که حقوق نسل‌های آتی تلقی می‌شده مصرف شد.

امروز بیش از ۷۰ درصد دشت‌های کشور در حال فرونشست و انباشتگی می‌باشد و میلیاردها تن نمک اعماق زمین در سطح اراضی بالا آمده است و خشک کردن و شور کردن آب و خاک کشور، خشک نمودن تالاب‌های کشور و رودخانه‌ها و به طغیان در آوردن گرد و غبار و ریزگردها، حاصل تصمیمات غلط و غیرعلمی و جهادی بود که انجام پذیرفت و متاسفانه دست‌آوردهای اقتصادی آن حتی به چند در هزار مضار اقتصادی این تصمیات هم نمی‌رسد که نسل فعلی و بدتر از آن، نسل‌های بعدی این سرزمین باید تاوان این تصمیمات غلط را بدهند.

شاید عده‌ای کماکان برای انحراف افکار عمومی بیان کنند که چون حقیر در غرب تحصیلات تکمیلی خود را فرا گرفته‌ام لذا با آرمان‌های انقلاب فاصله دارم به خصوص انقلابی‌نماهایی که یا پس از انقلاب به دنیا آمده‌اند یا در آغاز انقلاب دوران طفولیت خود را طی می‌کردند و به درستی حق دارند که دوران جنگ تحمیلی را هم به یاد نیاورند. لذا از حضرتعالی استدعا می‌کنم قبل از ضرروزیان‌های سنگین، چنین افکاری را از اول بررسی نموده و نقاط ضعف آن را برطرف کرده سپس مطرح فرمایند.

نابودی اقتصاد وابسته به آب

جناب آقای رییس جمهوری، این کشور ظرفیت آبی بسیار محدودی دارد حتی به مراتب محدودتر از آن چیزی که جنابعالی و برخی بزرگان کشور فکر می‌کنند. لذا استدعا دارم اگر می‌خواهید روستاها را توسعه اقتصادی بدهید آن را متصل به استفاده بیشتر از منابع آبی و حتی آب موجود نفرمایید. چون فاجعه به مراتب بزرگتری را به وجود خواهید آورد.

لطفا از متخصصین آب و اکولوژی کشور سوال فرمایید که سالانه چه مقدار آب(در کشوری که کمتر از صد میلیارد متر مکعب آب تجدیدپذیر دارد) می‌توان مصرف کرد. یقین داشته باشید پاسخ همگی کمتر از ۵۰ میلیارد متر مکعب خواهد بود و متاسفانه سالیانه بیش از ۹۰ میلیارد مترمکعب آب در کشور مصرف می‌شود و این یعنی نابودی اقتصاد وابسته به آب در کمتر از بیست‌سال‌آینده (از ابعاد زیست‌محیطی، کشاورزی) و این در شرایطی است که مجامع‌های جهانی ذیربط، به شدت پیشنهاد کرده‌اند که برای توسعه پایدار اقتصادی و حفظ محیط‌زیست نباید بیش از ۴۰ درصد آبهای تجدید‌پذیر مورد بهره‌برداری قرار گیرد و پایه استفاده بی‌رویه از آبهای کشور را دوستان جهادگر در وزارت‌خانه‌های جهادسازندگی و نیروی وقت بنیان نهادند. البته و دیرهنگام زمانی در دوران وزارت جناب آقای مهندس‌چیت‌چیان وزارت نیرو پی به اشتباهات خود برد و زهی تاسف که حاکمیت نتوانست سیاست‌های پایه‌ای و اساسی آبی پایدار ایشان را تحمل نماید.

جناب آقای رییس جمهور هیچ‌کس در کشور نمی‌تواند منکر خدمات جهادگران عزیز در جبهه‌های جنگ تحمیلی باشد ولی اگر می‌خواهید جهادسازندگی دوباره احیا گردد پیشنهاد می‌کنم:

۱- جهاد در حوزه کشاورزی ( تولید) فعال نباشد و جنابعالی دستور فرمایید با تقویت وزارت‌جهادکشاورزی( از ابعاد اعتباری و سیاست‌های کارآمد) آنان به کار خویش بیشتر بپردازند زیرا پتانسیل کار به‌مراتب بیشتر در آن وزارت‌خانه در همه ابعاد تولید و حفظ منابع‌طبیعی وجود دارد.

۲- در حوزه‌های دیگر شامل خدمات، بازرگانی، صنایع، عمران طبق برنامه مدون و قابل سنجش و نظارت شده اقدام کنند.

۳- نقاط کور توسعه کشور در راستای برنامه آمایش سرزمین شناسایی و اقدام هماهنگ صورت پذیرد.

۴- همه فعالیت‌های توسعه‌ای در راستای پایداری باشند.

۵- از تصمیمات احساسی و بدون مطالعه، بشدت پرهیز شود تا بررسی‌های کافی صورت پذیرد.

۶- اولویت‌های سرمایه‌گذاری مشخص شود چرا که نمی‌توان با خزانه خالی همه چیز در اولویت قرار داد.

عیسی کلانتری