معدن بدون انسان، پیشرفتهای تکنولوژیکی مانند اتوماسیون، هوش مصنوعی، واقعیت افزوده و روباتیک که به موازات توجه روزافزون به مسائل زیست محیطی، اجتماعی و حکومتی صورت می‌گیرد عواملی هستند که احتمالاً بیشترین تأثیر را بر کارگران معدن و صنعت معدن در سالهای آینده خواهند داشت.

به گزارش اکوپرشین به نقل از معدن‌نیوز: گزارش جدید پلتفرم جهانی جمع آوری اطلاعات Wikistrat و خدمات تحول دیجیتالی idoba به بررسی آینده کار و کارگران در صنعت معدن می‌پردازد و نتیجه می‌گیرد که رهبران صنعت باید در حال حاضر باید اقدامات لازم برای تحول تکنولوژی را آغاز کنند تا در آینده ای نزدیک که تمام اتوماسیون‌ها به صورت رباتیک درآمد آمادگی لازم را داشته باشند و از هم اکنون خود را برای آینده ای رباتیک آماده نمایند.

این گزارش بر اساس شبیه سازی شرکتها از ۱۸ آگوست تا ۲۵ آگوست ۲۰۲۱ به دست آمده است. در این مدت، ۲۸ متخصص از صنعت معدن و متخصصان صنایع و رشته‌های دیگر همکاری کردند تا بیش از ۳۰ سناریو برای آینده کارگران معدن ایجاد کنند.

صنعت معدن در دهه آینده، با تمرکز بر تأثیر سه عامل اصلی: فناوری، مردم و جامعه پیش خواهد رفت.

فناوری و ایمنی

در حوزه فناوری، کارشناسان خاطرنشان کردند که هوش مصنوعی با افزایش استفاده از روباتیک، در خط مقدم ایمنی محل کار در نظر گرفته می‌شود. با این حال، به نظر می‌رسد سرمایه گذاری لازم در زمینه فناوری و حفاظت از داده‌ها هنوز وجود ندارد، بنابراین حرکت به سمت اتوماسیون کندتر خواهد بود.

با این وجود، هوش مصنوعی در حال حاضر به طور گسترده ای در بهبود ایمنی استفاده می‌شود، به عنوان مثال، از طریق استفاده از سنسورها، داده‌های لحظه ای، برای درک بهتر زمانی که تغییرات عواملی مانند دما یا ارتعاشات می‌تواند منجر به خطر شود، تجزیه و تحلیل می‌گردند. در این شرایط می‌توان از قبل به رانندگان ماشین آلات هشدار داد، بنابراین از تصادفات و جراحات جلوگیری می‌شود.

روش دیگری که هوش مصنوعی در حال حاضر بر صنعت معدن تأثیر می‌گذارد و از طریق استفاده از پوشیدنی‌ها به ایجاد یک محیط کاری ایمن کمک می‌کند.

بررسی‌های این گروه تحقیقاتی نشان داد که بسیاری از شرکت‌های معدنی در حال حاضر کارگران خود را به صورت لحظه ای زیر نظر دارند و می‌توانند تشخیص دهند که چه زمانی یک کارگر در معرض کم آبی است یا فشار خون و مشکلات قلبی دارد یا در حالت خستگی کار می‌کند. دراین صورت هشدارها اعلان می‌شود، ماشین‌ها خاموش می‌گردند تا از وقوع حادثه جلوگیری شود.

در این بررسی آمده است: “اکثریت استفاده از واقعیت افزوده / واقعیت مجازی و پوشیدنی‌های دیجیتالی را برای افزایش بهره وری در نظر گرفتند.”

طبق این تحقیق، راه دیگر افزایش بهره وری و تولید، استفاده از روش گیمیفیکیشن است. در حال حاضر، چنین شیوه‌هایی برای شبیه سازی موقعیت‌هایی استفاده می‌شود که نیاز به روش جدید کار یا رویکرد جدید برای نزدیک شدن به یک مسئله قدیمی دارد.

گیمیفیکیشن به روشی گفته می‌شود که در آن بر اساس شبیه سازی‌های انجام شده یک محیط کار برای آزمایشی خاص ایجاد می‌شود.

در این گزارش آمده است: “معادن دارای چرخه طولانی هستند و یادگیری از طریق شکست می‌تواند گران، خطرناک یا اصلا یک گزینه نباشد.

بنابراین، با شبیه سازی وضعیت کار، صاحبان معدن می‌توانند روش‌های مختلف کار را آزمایش کرده و ایده‌های جدیدی را در محیطی که ایمنی و شکست مورد بحث نیست، امتحان کنند.”

معدن بدون انسان

از نظر متخصصانی که به Wikistrat و idoba مشورت داده‌اند، روند اتوماسیون در صنعت معدن به احتمال زیاد ادامه خواهد یافت و فناوری مورد نیاز به سرعت در حال توسعه است.

از نظر آنها، مرحله بعدی این امر بر حفظ خودکار معادن و همچنین بهره برداری متمرکز خواهد شد، و این امکان را برای آنها فراهم می‌آورد که از معدنچیان کمتری در فعالیت‌ها استفاده نمایند و از این پروژه‌ها به عنوان معدن “بدون انسان” یاد می‌شود. این امر باید منجر به کاهش هزینه‌ها و افزایش بهره‌وری شود و در عین حال معادن را نسبت به محیط زیست ایمن تر و پاکیزه تر کند.

مدت زمان انجام پروژه نکته منفی است که در این مورد وجود دارد. کارشناسان معتقدند که این صنعت آمادگی چندانی برای این توسعه ندارد، زیرا معدن کاملاً خودکار شرکت‌ها را ملزم می‌کند تا “کل فرایند را مجدداً مورد بررسی قرار دهند”، در حالی که هزینه چنین فناوری‌هایی ممکن است یک عامل محدود کننده برای معادن کوچک و متوسط باشد.

در ماه آگوست امسال اعلام شد که سکوی‌های حفاری با قابلیت کنترل از راه دور که می‌توان آن‌ها را از فاصلخ ۵۰ کیلومتری نیز هدایت کرد در معدن مسی در شیلی پس از انجام روندهای اتوماسیونی که از سال ۲۰۱۶ آغاز شده بود، وارد جریان کار گردید. همچنین در استرالیا در سال ۲۰۱۵ دو معدن شرکت ریو تینتو تمامی سنگ آهن‌های استخراجی را با کامیون‌های تمام اتوماتیک و کنترل از راه دور هدایت می‌کردند. این تحولات نشان دهنده پیشرفتهای پیش بینی شده توسط کارشناسان است، اما همچنین نشان می‌دهد که راه قابل توجهی برای رسیدن به مرحله معادن کاملاً بدون انسان وجود دارد.

فناوری و مشکلات ESG

شاخص ESG یکی از اصطلاحاتی است که طی یک دهه‌ی اخیر، درباره‌ی آن بسیار گفته و شنیده می‌شود. این شاخص که نام آن از ترکیب سه حرف اول کلمات محیط زیست (Environment) و دغدغه‌های اجتماعی (Social) و حاکمیت شرکتی (Governance) ساخته شده، جنبه‌هایی از فعالیت شرکت‌ها و کسب و کارها را می‌سنجد که در گزارش‌های اقتصادی و مالی متعارف، کمتر به آن‌ها پرداخته می‌شود.

دیدگاه کارشناسان نظرسنجی شده این است که به نظر می‌رسد رهبران صنعت آمادگی این را ندارند که با آینده اتوماسیون‌های رباتیک روبرو شوند و عملا آشنایی با دنیای بعد از پایان کار اپراتورها ندارند.

در این گزارش آمده است: “با از دست رفتن مشاغل، احتمال واکنش به شرکت‌های معدنی، به ویژه در آن جوامعی که به شدت به صنعت وابسته هستند، وجود خواهد داشت. شرکت‌ها باید این مسائل را پیشگیری کرده و استراتژی‌هایی را برای کاهش این واکنش‌ها تدوین کنند، از جمله بازآموزی کارکنان برای اطمینان از همخوانی مهارت‌ها با روندهای آینده و آشنا کردن هر یک از اپراتورها و شغل‌هایی که قرار است از بین برود با تجهیزاتی است که در آینده نزدیک وارد سیستم معدن می‌شود.”

وقتی صحبت از مسائل زیست محیطی می‌شود، رهبران معدنی دنیا می‌گویند که تمرکز بر ESG همچنان وجود داشته و برای همه معادن اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. آنها به این می‌اندیشند که فناوری به ایجاد شفافیت در هزینه‌های محیطی و همچنین ارائه روشهای بدیع برای بهبود تأثیرات کنونی معدن بر محیط زیست کمک می‌کند.  به نظر آنها، بسیاری از شرکتها در حال طی کردن این مسیر هستند که بر چگونگی تأثیر فناوری بر ESG متمرکز شده اند. این شرکت‌ها استراتژی‌هایی برای کاهش ضایعات و محدود کردن ردپای محیطی خود از طریق انتخاب‌های تکنولوژیکی ایجاد کرده اند.