صنعت خودرو در حالی همچنان گرفتار وعده و وعیدهای مدیران خودروسازان است که برخی این سوال را مطرح می‌سازند که چرا در کشوری که موشک نقطه‌زن با بالاترین دقت ساخته می‌شود، صنعت خودرو هر روز بدتر از روز قبل می شود و کیفیت‌ها پایین‌تر و قیمت‌ها افزایش می‌یابد.

به گزارش اکوپرشین به نقل از اقتصاد خودرو، صنعت خودرو در حالی همچنان گرفتار وعده و وعیدهای مدیران خودروسازان است که برخی این سوال را مطرح می‌سازند که چرا در کشوری که موشک نقطه‌زن با بالاترین دقت ساخته می‌شود، صنعت خودرو هر روز بدتر از روز قبل می شود و کیفیت‌ها پایین‌تر و قیمت‌ها افزایش می‌یابد.

برای پاسخ به این پرسش نظرات متعددی مطرح شده است اما شاید یکی از قابل تامل ترین نظرهای مطرح شده، را بتوان در سخنان مدیرعامل سایپا مشاهده کرد. تیموری در همایشی با اشاره به موفقیت سازندگان در صنعت صنایع موشکی گفت: سازندگان صنایع موشکی جانشان را در این صنعت می‌گذارند، اما در خودروسازی چنین روحیه‌ای وجود ندارد. این توجیه به عنوان دلیل تفاوت صنایع موشک سازی و خودروسازی در حالی مطرح شده که در باب آن چند سوال مطرح است.

نخست آنکه صنعت خودرو از نظر اهمیت و کارکرد برای جان افراد چندان فاصله‌ای با اهمیت موشک ندارد. درست است که توان موشکی مؤلفه‌ای برای حفظ جان میلیون‌ها شهروند ایرانی در برابر متجاوزان است و برخورداری از آن مانع می شود که دشمن بخواهد به فکر حمله به کشور باشد و یا در صورت حمله نیز با پاسخی سخت و خشن مواجه خواهد شد اما خودرو نیز وسیله‌ای است که مستقیما با جان مردم سر و کار دارد و جان میلیون‌ها نفر در دست خودروسازان است. مروری بر آمارهای تصادفات جاده‌ای به خوبی نشان می‌دهد که در سال هزاران نفر به خاطر کیفیت پایین و ناایمن بودن خودروها جان خود را از دست داده‌اند. بر این اساس وجود روحیه مردم محوری و اهمیت قائل بودن برای جان مردم برای مدیران و کارکنان صنعت خودروی کشور امری ضروری است. حال این سوال مطرح است که چگونه است که در طول چهار دهه روحیه مردم داری و اهمیت دادن به جان مردم در میان خودروسازان ایجاد نشده است و همان روحیه بی تفاوتی و بی اهمیت بودن جان مردم ادامه یافته است؟ چرا مدیران صنعت خودرو که نبود روحیه جهادی و مردمی را ریشه کیفیت پایین خودروها می‌دانند اقدامی برای رفع این وضعیت صورت نداده و فرهنگ سازی لازم صورت نگرفته است؟

ثانیا چنانکه مدیر عامل سایپا گفته است شاخصه صنایع موشکی کشور وجود افراد دلسوزی است که جانشان را برای کارشان و البته امنیت مردم می‌دهند لذا این سوال مطرح است که چرا صنایع خودروسازی که از این امر به خوبی آگاهند در برابر نقش آفرینی حاضران در صنایع موشکی و دفاعی کشور در بهبود صنعت خودرو مقاومت میکنند؟ چرا به رغم اعلام آمادگی صنایع دفاعی و موشکی کشور برای تامین قطعات با کیفیت و مقاوم برای صنعت خودروسازی کشور، همچنان خودروسازان این دست همکاری را پس می‌زنند و حاضر نیستند که حتی این همکاری را برای دورانی هر چند کوتاه به آزمون گذازند؟ چرا خودروسازان همچنان به همان روند تولید خودروهای بی کیفیت و همکاری با قطعه سازان با قطعه سازی ضعیف و البته واردات قطعات بی کیفیت از خارج از کشور اصرار دارند؟ آیا منفعت شخصی خودورسازان است که مانع این همکاری شده است؟ در شرایطی خودروسازان اذعان دارند که روحیه جهادی و مردمی در این صنعت وجود ندارد آیا زمان آن نیست که صنعت خودروسازی با دگرگونی کامل همراه شده و مدیریت آن به همان تولید کنندگان موشکی‌ها و صنایع دفاعی واگذار و مدیران کنونی از عرصه خارج شوند؟

به هر تقدیر آن طور که مدیر عامل سایپا گفته است دلسوز نبودن فعالان عرصه خودروسازی از عوامل اصلی تولیدات بی کیفیت است حال آنکه روحیه مردم داری و جهادی بودن مؤلفه موفقیت‌های بزرگ در صنایع موشکی و دفاعی کشور لذا با توجه به مطالبه مردمی و هزینه‌های سنگینی که خودروسازان به مردم و کشور تحمیل کرده‌اند، زمان آن است که تغییراتی اساسی در صنایع خودروسازی صورت گیرد. با توجه به اینکه چهار دهه تحولی در ایجاد وجدان کاری و مردم داری در صنعت خودور کشور ایجاد نشده است دیگر امیدی نیز به اصلاح آن نخواهد بود و وعده بهبود شرایط نیز تجربه‌ای است که در نهایت هیچ دستاوردی به همراه نخواهد داشت و صرفا خرید زمان برای خودروسازان برای استمرار روند گذشته است لذا به نظر می رسد راهکار باقی مانده، تغییر ساختار کنونی در صنعت خودروسازی و قطعه سازی کشور و واگذاری امور به همان موشک سازان و دفاعی‌ سازان است که ثابت کرده‌اند که دلسوز هستند و برای امنیت مردم جانشان را نیز می‌دهند نه همچون خودروسازان که به بهانه زیادن‌ده بودن و هزار بهانه دیگر به توجیه پایین بودن کیفیت خودروها پرداخته و با وعده درمانی به سالهای آینده از زیر بار مسئولیت شانه خالی می‌کنند.