این محققان با ایجاد برشی در بالای پوسته حلزون، الکترودهای پوشش یافته با آنزیم را درون بدن این موجود کاشته‌اند. در این شیوه، گلوکوز و اکسیژن موجود در خون حلزون به سوختی برای تولید برق در زمان اتصال الکترودها با یک مدار خارجی تبدیل می‌شوند.

محققان نشان داده‌اند که یک حلزون برقی می‌تواند به عنوان یک باتری زنده تا هفت میلی‌وات برق تولید کند.

اگرچه خروجی انرژی به سرعت کاهش می‌یابد، تغذیه حلزون می‌تواند مجددا تا حدی آن را سوخت‌گیری کند. متناوبا دادن وقت استراحت نیم ساعته به حلزون می‌تواند باعث شارژ مجدد آن شود.

اگرچه تولید برق از حلزونها و حیوانات کوچک دیگر می‌تواند در آینده برای نیروبخشی دستگاه‌های کوچک مانند حسگرهای محیطی مفید باشد؛اما محققان اکنون بر تولید کاربردهای زیست‌پزشکی تمرکز کرده‌اند. از یک سیستم مشابه می‌توان در بدن انسان برای نیروبخشی به کاشت‌هایی مانند ضربان‌ساز قلب به جای تکیه بر باتری‌های دارای عمر کوتاه استفاده کرد.