به گزارش اکوپارس؛ دکتر رضا دانشمند روز چهارشنبه در نشست علمی پژوهشی که با عنوان «جایگاه درمان‌های دارویی و خدمات بستری در بیمارستان در وابستگی به شیشه» در مجموعه فرهنگی شقایق برگزار شد، گفت: مصرف داروهای محرک طی سال‌های گذشته روند رو به رشدی داشته و به نظر می‌رسد که الگوی سوء مصرف مواد طی این سال‌ها به سمت داروهای محرک مانند کوکائین و به ویژه مت‌آمفتامین تغییر یافته است.

وی افزود: در مورد اثرات درمان‌های مختلف دارویی و غیر دارویی و بستری و سرپایی در وابستگی به مت‌آمفتامین مطالعات مختلفی صورت گرفته و نتایج متفاوتی به دست آمده که ارائه یک راهکار درمانی مشخص و ثابت را دشوار می‌سازد.

این پژوهشگر حوزه اعتیاد اظهار کرد: اعتیاد به شیشه درمان شدنی است و درمان وابستگی آن، یک درمان چند وجهی است که هنوز هیچ یک از مداخلات درمانی به طور کامل مؤثر شناخته نشده و تا زمان ایجاد یک پروتکل مشترک و مستند برای درمان آن بهترین شیوه برخورد، درمان تلفیقی با استفاده از داروها و تکنیک‌های روانی-اجتماعی می‌باشد و طول دوره درمان نیز طولانی و نیازمند صبر و حوصله‌ بیمار و درمانگر می‌باشد.

دانشمند در ادامه رویکردهای درمان وابستگی به شیشه را بستری، سرپایی، اقامتی و با اهداف کوتاه مدت یا دراز مدت و به روش‌های دارویی و غیر دارویی و فردی و گروهی عنوان کرد و گفت: داروهایی مانند متادون، بوپرنورفین، شربت تریاک و … هیچ جایگاهی در درمان اعتیاد به شیشه ندارند.

وی در خصوص ضرورت استفاده از دارو در درمان شیشه بیان کرد: اثرات شناخته شده شیشه بر کارکردهای مشخص مغزی امیدواری‌هایی را در یافتن داروهای مناسب ایجاد کرده است لیکن تاکنون هیچ داروی مشخص و ثابتی برای درمان آن شناخته نشده است.

این پژوهشگر حوزه اعتیاد در ادامه، ماندگاری در درمان، بهبود وضعیت عمومی و سلامت و کیفیت زندگی و کاهش ولع مصرف را از اهداف درمان دارویی در وابستگی به شیشه برشمرد و افزود: مسمومیت با شیشه، وجود بیماری‌های جسمی همراه، افسردگی شدید، افکار خودکشی، نشانه‌های روان‌پریشی، توهم، هذیان، پرخاشگری و اختلالات خلقی شدید، اختلال خواب و اختلال جنسی، بهبود توان مغزی و کاهش آسیب‌های سلولی از مهم‌ترین عللی است که باعث می‌شود دارو برای بیماران وابسته به شیشه تجویز شود.

دانشمند در ادامه انجام مرحله سم‌زدایی شیشه، رفع مسمومیت، افسردگی و افکار خودکشی، بررسی روان‌پریشی و رفتار پرخاشگری بیمار و حفظ ایمنی فیزیکی وی را از ضرورت‌های بستری وابستگان به شیشه در بیمارستان ذکر کرد.

وی گفت: دیده شده که شروع درمان به صورت بستری در بیماران مصرف‌کننده مت‌آمفتامین با موفقیت بیشتر و در زمانی کوتاه‌تر در مقایسه با درمان‌های سرپایی همراه بوده ولی این بدان معنا نیست که تمام بیماران، نیاز به درمان بستری دارند.

دانشمند ادامه داد: تعیین این که کدام بیمار نیاز به دریافت دارو یا بستری در بیمارستان دارد، بر پایه یک ارزیابی اولیه دقیق از وضعیت عمومی و نشانه‌های بیماران (شامل نشانه‌های روان‌پریشی، توهم، هذیان، اضطراب)، وضعیت جسمی و نیز وضعیت محیطی وی (در دسترس بودن مواد، در معرض آسیب قرار داشتن به ویژه در مورد زنان و…) است.

وی با بیان اینکه باورهای افراطی غلطی در خصوص درمان وابستگی به شیشه بوجود آمده است، افزود: اینکه می‌گویند اعتیاد به شیشه به هیچ وجه درمان شدنی نیست یا درمان‌های دارویی هیچ جایگاهی در بهبودی ندارند یا ارجاع به کمپ آسیب جدی به روند درمان می‌زند، همگی باورهای غلطی است که در بین برخی از محققین این حوزه بوجود آمده است که نباید به آن‌ها بسنده کرد.