روزهایی نه چندان دور، معامله‌گران بازار نفت انتظار داشتند مازاد عرضه بازار را فرابگیرد؛ نتیجه این انتظارات سقوط حدود ۴۰ درصدی قیمت نفتدر سه ماه پایانی سال میلادی ۲۰۱۸۸ بود. با این حال به‌نظر این نگرانی به‌دلیل کاهش تولید اوپک و به خصوص عربستان، تحریم‌های نفتی آمریکا علیه ایران و ونزوئلا، مذاکرات واشنگتن و پکن برای حل اختلافات تجاری و احتمال کاهش رشد تولیدات آمریکا، خیلی زود برطرف شده است و حتی معامله‌گران این نظریه را مطرح می‌کنند که «احتمال جهش قیمت‌ها در حال حاضر بیشتر از کاهش آن است». در واقع به‌نظر می‌رسد ریسک‌های سمت عرضه و تقاضا که اوایل سال بازار را تهدید می‌کرد در هفته‌های اخیر تغییر کرده و سیگنال افزایش قیمت‌ها در ماه‌های پیش‌رو صادر می‌شود. این موضوعی است که بانک آمریکایی گلدمن ساکس نیز با پیش‌بینی رسیدن قیمت نفت به ۷۰ دلار بر آن تاکید می‌کند. رشد قیمت نفت در روزهای اخیر خود یکی از دلایل مهم مطرح شدن چنین نظریه‌ای است. قیمت نفت برنت، نفت شاخص بازار اروپا، روز گذشته برای چهارمین روز متوالی افزایش یافت و به بیش از ۶۵ دلار بر بشکه رسید، این سطح قیمتی نزدیک به بیشترین سطح طی سه ماه گذشته است. این در حالی است که اواخر دسامبر یعنی حدود یک ماه و نیم پیش، برنت در مرز ۵۰ دلار به فروش می‌رسید؛ بنابراین قیمت این نفت شاخص در حال حاضر حدود ۳۰۰ درصد نسبت به اواخر ۲۰۱۸ رشد کرده است. نفت‌خام آمریکا نیز روز گذشته به مرز ۵۵۵ دلار بر بشکه صعود کرد و برای شکستن سقف سه ماهه خود خیز برداشت. آن‌طور که جان کمپ، تحلیلگر بازار نفت در رویترز می‌گوید، در حال حاضر قیمت معاملات نقدی برنت حدود ۷۵ سنت بیشتر از قیمت آتی این نفت شاخص در سررسید ۶۶ ماهه است و این به معنای قرارگرفتن بازار نفت در موقعیت بکواردیشن است. در حالی که اواخر دسامبر بازار در موقعیت کونتانگوو قرار داشت و قیمت‌های نقدی برنت حدود ۵/ ۱۱ دلار کمتر از قیمت در قراردادهای آتی ۶ ماهه بوده است؛ این موضوع خود تغییر انتظارات در بازار نفت را تایید می‌کند.
نقش مذاکرات تجاری
در روزهای اخیر سیاستمداران آمریکایی و چینی به مذاکرات برای حل اختلافات تجاری ادامه دادند. از مارس ۲۰۱۸ با اعمال تعرفه ۲۵ درصدی بر واردات فولاد از چین به آمریکا، بین دو طرف جنگ تجاری آغاز شد و به مرور به اعمال تعرفه بر وارداتدیگرکالاها از سوی هر دو طرف گسترش یافت. این موضوع نگرانی از رشد اقتصاد جهانی و افت بازارهای سهام آسیا و آمریکا را به‌دنبال داشت و خود از دلایل مهم افت قیمت نفت در سه ماه پایانی سال ۲۰۱۸ شد. با افزایش احتمال ضربه خوردن اقتصاد دو کشور از این شرایط، دولت‌های واشنگتن و پکن از مواضع خود قدری عقب‌نشینی کردند و از ابتدای ۲۰۱۹ به مدت ۳۳ماه آتش‌بس اعلام کردند. قرار شد در این مدت نمایندگان دو کشور برای حل اختلافات و رسیدن به توافق بر سر کلیات تلاش کنند. هفته گذشته نیز مذاکرات بین دو طرف در پکن ادامه یافت؛ سیاستمداران آمریکایی و چینی اعلام کرده‌اند که مذاکرات پیشرفت خوبی داشته است و مهم‌تر از همه رئیس‌جمهور آمریکا اعلام کرد در صورت نرسیدن به توافقی بر سر کلیات تا پایان ضرب‌الاجل سه‌ماهه، مدت آتش‌بس تمدید خواهد شد. این اظهارات خوش‌بینی‌هایی را در بازارهای جهانی ایجاد کرده است، در لحظه تنظیم این گزارش(ساعت ۱۷ به وقت تهران) مذاکرات بین دو طرف ادامه دارد.
کاهش عرضه نفت اوپک
گزارش اوپک که هفته گذشته منتشر شد نشان داد تولید نفت این سازمان در ژانویه حدود ۸۰۰ هزار بشکه کاهش یافته و به ۸/ ۳۰ میلیون بشکه در روز رسیده است. این به معنای متوسط پایبندی حدود ۸۶ درصدی اعضای این سازمان به توافق نفتی برای کاهش تولید است. اوپک و متحدانش در دسامبر توافق کردند در ۶ماه ابتدای ۲۰۱۹ مجموع تولیدات خود را ۲/ ۱ میلیون بشکه در روز کاهش دهند. سهم اوپک از این کاهش تولید ۸۰۰ هزار بشکه و غیراوپک ۴۰۰ هزار بشکه در روز در نظر گرفته شده بود. حال گزارش اوپک نشان می‌دهد که با وجود اینکه برخی اعضای این سازمان به توافق چندان پایبند نبوده‌اند، اما کاهش تولید بیشتر از سهمیه از سوی عربستان و همچنین کاهش تولید ناخواسته ونزوئلا و لیبی که از توافق معاف شده‌اند، موجب شده میزان پایبندی این سازمان در اولین ماه اجرایی شدن این توافق به سطح مطمئنی برسد. اما موضوع دیگری که افزایش خوش‌بینی‌ها در بازار نفت را به‌دنبال داشت، اعلام عربستان برای کاهش بیشتر تولید بود. خالد الفالح، وزیر انرژی این کشور، هفته گذشته اعلام کرد عربستان تا ماه مارس تولیدات خود را به ۸/ ۹ میلیون بشکه در روز خواهد رساند. این کشور در ژانویه ۲/ ۱۰۰ میلیون بشکه در روز نفت تولید کرده که حدود ۱۰۰ هزار بشکه کمتر از سهمیه آن بر اساس توافق بوده است. بنابراین رساندن سطح تولید به ۸/ ۹ میلیون بشکه در روز به این معناست که عربستان حدود ۵۰۰ هزار بشکه بیشتر از سهمیه‌اش در توافق، تولیدات خود را کاهش خواهد داد و همچنین تولید نفت این کشور به ۳/ ۱ میلیون بشکه کمتر از سطح نوامبر خواهد رسید. کمپ می‌گوید، به‌نظر می‌رسد عربستان تلاش دارد با کاهش شدید تولیدات خود عدم‌پایبندی برخی اعضای اوپک و همچنین کشورهای غیرعضو از جمله روسیه به توافق نفتی را جبران کند. متوسط پایبندی غیراوپکی‌ها در ژانویه ۲۵۵درصد برآورد می‌شود.
تحلیلگران گلدمن ساکس نیز در یادداشتی که هفته گذشته منتشر کردند، از احتمال تداوم رشد قیمت‌ها و رسیدن قیمت نفت به بیش از ۷۰ دلار در سال جاری میلادی سخن گفتند. آنها دو عامل سیاست اوپک برای کنترل عرضه و همچنین رشد تقاضا برای نفت را دلیل افزایش قیمت‌ها اعلام کردند. گلدمن بر این باور است که تحلیلگران میزان رشد تقاضا برای نفت در بازارهای نوظهور را کمتر از آنچه باید در نظر گرفته‌اند. آنها همچنین معتقدند اوپک سیاست ایجاد «شوک و ترس» را در بازار نفت دنبال می‌کند؛ چراکه از این طریق با سرعت بیشتری به کاهش موجودی انبارهای نفتی دست می‌یابد و در مقابل فرصت واکنش سریع را از تولیدکنندگان نفت شیل می‌گیرد.
تحریم‌های نفتی آمریکا
اما در کنار این دو عامل سیاست‌های ترامپ در قبال برخی کشورهای نفتی از دیگر موضوعاتی است که به افزایش قیمت نفت منجر شده است. ترامپ دو عضو اوپک یعنی ایران و ونزوئلا را مشمول تحریم خرید نفت قرار داده است. تحریم‌های ایران که از نوامبر ۲۰۱۸ آغاز شده به رسیدن تولید نفت کشور به ۷۵/ ۲۲ میلیون بشکه در روز در ژانویه منجر شده، این مقدار بیش از یک میلیون بشکه کاهش تولید ایران نسبت به پیش از تحریم‌ها را نشان می‌دهد. علاوه‌بر این، کارشناسان بر این باورند که با فرا رسیدن ماه مه و موعد پایان مهلت معافیت از تحریم خرید نفت ایران، ترامپ احتمالا حلقه تحریم‌ها را تنگ‌تر خواهد کرد و این به کاهش بیشتر عرضه ایران منجر خواهد شد.
از سوی دیگر در هفته‌های اخیر واشنگتن تحریم‌های جدیدی را علیه ونزوئلا وضع کرده که شامل منع خرید نفت از این کشور و فروش رقیق‌کننده به کاراکاس توسط پالایشگران آمریکایی است. کاراکاس به‌دلیل مشکلات مدیریتی و مالی در سال‌های اخیر افت تولید شدیدی را تجربه کرده؛ به‌طوری‌که این کشور در حالی در ماه گذشته حدود ۱/ ۱ میلیون بشکه در روز نفت تولید کرده که تولیدات آن در ۲۰۱۷ به‌طور متوسط بیش از ۹/ ۱ میلیون بشکه در روز بوده است. در حال حاضر برخی بر این باورند که تحریم‌های آمریکا می‌تواند به تغییر دولت و مدیریت غلط بر صنعت نفت در این کشور منجر شود و بنابراین چشم‌انداز تولیدات ونزوئلا را افزایشی می‌دانند. با این حال غالب کارشناسان می‌گویند این تحریم‌ها افت تولید نفت این کشور را تشدید خواهد کرد؛ چراکه هیچ تغییر دولت و حکومتی در طول تاریخ در کوتاه‌مدت نتوانسته به افزایش تولید نفت منجر شود.
رشد تولید آمریکا کاهش می‌یابد؟
آن‌طور که پلاتس گزارش می‌دهد، تعداد دکل‌های نفتی این کشور‌هفته گذشته۲۱ مورد کاهش یافته و این واکنشی به رسیدن قیمت نفت‌خام آمریکا به کمتر از ۵۰ دلار در ماه پایانی ۲۰۱۸ و اوایل ۲۰۱۹ بوده است که همچنان ادامه دارد. این موضوع می‌تواند به کاهش رشد تولید نفت آمریکا منجر شود. تولید نفت شیل سال گذشته حدود ۴۰ درصد افزایش یافته و تولید این کشور در پایان سال به بیش از ۷/ ۱۱ میلیون بشکه در روز رسید. در حال حاضر نیز اداره اطلاعات انرژی آمریکا پیش‌بینی کرده که تولید نفت این کشور در سال ۲۰۱۹ رشد سالانه ۴۵/ ۱ میلیون بشکه‌ای را تجربه کند و به ۴/ ۱۲۲ میلیون بشکه در روز برسد. اما افت تعداد دکل‌ها و ریسک‌ها و ابهاماتی که آینده بازار نفت را در برگرفته، می‌تواند سرمایه‌گذاران را نسبت به سرمایه‌گذاری در میادین نفت شیل محتاط‌تر کند و این نیز خود به معنای کاهش رشد تولیدات آمریکا خواهد بود. اجرای موفق توافق اوپک، تحریم نفتی آمریکا علیه ایران و ونزوئلا و همچنین کاهش سرمایه‌گذاری در میادین نفت شیل نگرانی از ایجاد مازاد عرضه در بازار نفت را رفع کرده است.
