کاریزمای شخصیت شیلاتی کشور چوب حراج خورده است!؟، نگارنده بارها تاکید نموده که تسلط بر تاریخ مواج وآکنده از بیم و امید‌ها ؛فراز و فرود‌های فعالیت‌های شیلاتی در کشور بسیار حائز  اهمیت بوده واگر در تاریخ معاصر این ابزار کهن را به کار نگیریم بحث دوغ و دوشاب خواهد بود.

اکوپرشین: این تحلیل صرفا نقد کارشناسی بوده وبدون کوچکترین مقاصد ژورنالیستی مخرب فقط به دنبال یک فرآیند بهبود روش‌ها وچیستی با واکاوی دقیق ایده‌ها و در نهایت در ابعاد اجرایی و نه تحقیقاتی است.

براساس آئین نامه‌ها و شیوه نامه‌های اجرایی ماهیگیری مسئولانه  سازمان جهانی خواروبار  وکشاورزی موسوم به فائو(FAO) که تمامی کشورهای با فعالیت شیلاتی در دنیا باید به طور قانونی والزام آور و ناشی از رعایت ابعاد حقوقی مصوب یک نهاد بین‌المللی است باید اصول آن را رعایت کنند و خود را همسو و همگام نمایند.

جمهوری اسلامی ایران با عضویت رسمی در بیش از ۲۰ سازمان،کنوانسیون و….بین‌المللی شیلاتی به ویژه پس از سال ۱۳۵۷ در جایگاه جهانی فعالیت‌های شیلاتی رتبه ممتازی را به خود اختصاص داده است چرا؟

پس از پیروزی انقلاب اسلامی تا امروز تمامی فعالیت‌های تصدی گری شیلات ایران حتی موضوع ماهیان خاویاری به بخش غیر دولتی واگذار شده است وتولی گری جای آن را گرفته است که آمار آبزی پروران و صیادان بخش خصوصی و تعاونی و اتحادیه‌ها موید همین چرخش سیاست‌های اجرایی است و این یعنی همان رعایت اصول و منشور ماهیگیری مسئولانه  که شامل صید وآبزی‌پروری فائو بوده  که نه دستوری بلکه الزام آور  ودر راستای توسعه پایدار فعالیت‌های شیلاتی در کشورمان می‌باشد که دستاورد بسیار مهمی است.  

برخلاف دوران قبل از انقلاب که سلطان خاویار و میگو در ایران داشتیم الان تولید کننده موفق بخش خصوصی داریم.

به جز بحث حاکمیتی دولت در مورد تکثیر گونه‌ها و بازسازی ذخایر ارزشمندانواع  آبزیان در آب‌های جنوب وشمال کشور  هیچ تصدی گری در مورد فعالیت‌های شیلاتی در سازمان شیلات ایران وجود ندارد.

اگر به بهانه طرح ایده‌های خلاقانه، فن‌آورانه و نوآورانه  جشنواره دریای برکت در حال برنامه‌ریزی و اجرا است این پارادوکس‌ها عیان شده که با هیچ عقل سلیمی همخوانی ندارد:

پوستر‌های این رویداد و مثلا جشنواره با عنوان آبزی‌پروری است که با طراحی پوستر فعالیت‌ها در عرصه دریا همخوانی نداردشعار دنیای برکت با آبزی‌پروری اصلا همخوانی نداشته و قابل مقایسه نیست.از سوی دیگر به استناد مستندات موجود ومدارک و شواهد بسیارتقریبا دودهه پیش از  این‌ها  نظام پیشنهادات در شرکت سهامی سابق شیلات ایران در اواخر دهه ۱۳۶۰ وبه ویژه دهه کامل ۱۳۷۰ حاوی هزاران ایده و خلاقیت  در مورد طرح‌های نوین دریایی وآبزی‌پروری است که تحقق اجرایی  تعدادی از آن‌ها صرفه جویی و ایجاد درآمد‌های بالا را موجب گشت که جادارد از  دکتر باتمانقلیچ در این راستا یادی به رسم ادب و اخلاق نمائیم چرا که اگررعایت ادب بر نگارنده حکم کند حتی قامت خود را مقابل تاثیر گذاران و پیشکسوتان این عرضه با صداقت خم خواهم کرد.از طرف دیگر دو مورد انتقاد مسوولانه نیز در این راستا دارم:

در دهه هشتاد در اثر فشار دیدگاه‌های یک سرپرست کوتاه مدت سازمان شیلات ایران؛ کتابخانه مرکزی شیلات ایران در تهران با هزاران کتاب مرجع وتاریخی وکار بردی به یغمای زمانه به تاراج خود بزرگ بینی رفت و علیرغم دلایل و پیشنهادات  نگارنده در جایگاه اعمال وظایف قانونی که بر عهده ام بودکه آقای مسوول محترم اجازه  دهید که این کتابخانه را دیجیتال کنیم وبا اسکن این کتاب‌های ارزشمند به تاریخ گرانبهای شیلات ایران به ویژه در دوران معاصر لطمه ای وارد نشود این سرپرست تحصیل کرده خارج از کشور که باید فرهنگ دوست و طرفدار کتاب ودانش آموزندگی باشد با بهانه این که همین که هست و اعتبار نداریم که هزینه کنیم تاریخ و کتابخانه مرکزی شیلات را کلنگ بر سقف اش کوبید وآن را بر سر فرهنگ مکتوب وتاریخی شیلات آوار نمود.

در تمامی تاریخ معاصر هروقت طرح و ایده‌های نوشتاری؛فرهنگی؛رسانه ای و تبلیغاتی به امثال این افراد ارائه شد با جمله پول نداریم و لازم نیست به محاق فراموشی و بروز خسارات جبران ناپذیر شد.

و دقیقا جان موضوع همین نکته است که اگر به خاطر فقط رضای خدا وپیشرفت کشور شیلات به آن توجه شود:

اگر سوابق و تاریخ تابناک شیلات در دوره معاصر نگهداری می‌شد و آرشیو مناسبی داشتیم هرگز سازمان ها؛موسسات و شرکت‌های تازه به دوران رسیده برای شیلات در هر ابعادی تصمیم نمی گرفتند .البته آنان  پول دارند و خوب خرج می‌کنند چون می‌دانند نقطه ضعف و ناکارآمدی شیلات از سال ۱۳۵۸ تاکنون چیست؟یک جمله: پول نداریم پس مجانی و با اعتبار شخصی و ارتباطاتی خود کار کنید!!! بفرمائید این هم نتیجه این دیدگاه که تا الان به ارث رسیده و طرح‌ها و ایده‌های خلاقانه همه کارشناسان به مسلخ مصلحت اندیشی و تحمیل دیدگاه یک مسوول مثلا مهندس عمران در بالاترین جایگاه شیلات ایران ( یک فردبه مدت ۷۷ روز و دیگری ۱۱ ماه حضور در این راستا به ویژه در دهه ۱۳۸۰) در این سازمان بوده است.

آقایان برگزار کننده و وبینارتخصصی و جشنواره و…خارج از مجموعه قانونی شیلات اولا خوب مطالعه کنید و ثانیا جایگاه یک شرکت بهره‌بردار خود را هر روز باخود تکرار فرمائید  و اگر تسلط و حوصله مطالعه نسبت به تاریخ و روند تحولات مثبت شیلات ایران در ۴۲ سال اخیر را ندارید کار را لطفا مخدوش نکنید.

به یاد داشته باشیم کاریزمای شخصیتی شیلات در همه ابعاد کاری موظف و قانونی خود، بسیار طاقت فرسا و حاصل خون دل خوردن‌های مدیران و به ویژه کارشناسان مظلوم شیلات بوده که پیشکسوتان حساس و نکته بین معاصر، این فعل و انفعالات اخیر را کاملا رصد کرده و تا روزی که زنده اند اجازه چوب حراج و مصادره به مطلوب را به دیگران در چارچوب گفتمان قانونی و تخصصی نخواهند داد ولو این که کتابخانه شیلات را نابود و محو کنند!!! که متاسفانه  این پرچم علمی متعلق به کارشناسان؛ دانشجویان شیلاتی و تشنگان علم وتخصص را با توهین به شعور والای فرهیختگان و مخاطبان خاص در ظاهر  به زیر کشیدند اما این پرچم همواره در اهتزاز است زیراخدا با ما است و دعای خیر تولید کنندگان و بهره‌برداران بدرقه راه ما…

فراموش نکنیم که پس از انقلاب دیگر سلطان خاویار و میگو ومنوپل صادرات آبزیان قیمتی را نداریم چرا که افتخار کنار نهادن تصدی گری فعالیت‌های شیلاتی کمترین دستاورداش همین بوده است و شعار و عمل همه ما این باشد: انسان توسعه یافته کتاب می‌خواند؛کتاب می‌خواند و کتاب می‌خواند اما کتابخانه را نابود نکرده و نخواهد کرد.نگارنده هر روز اداری که برای انجام وظیفه و کار موظف به سازمان شیلات می‌آمدم؛ چارچوب درب اتاقم را از صمییم قلب ووجودم می‌بوسیدم چون برایم مقدس وعاشقانه بود واز انجام وظایف لذت می‌بردم و هنگام خروج خداوند منان را شکرگزار بودم که این توفیق نصیبم شده است و دلتنگ فردای کاری خویش بودم البته  یک حقوق متوسط و معمولی ونه نجومی !!!داشتم که کم وزیاد آن در روند عشق و علاقه به کاشانه آبزیان در قامت اداری هرگز به لطف خدا و پشتیبانی تمام ارکان سازمان شیلات از ایده‌های وظایف قانونی نگارنده خدشه ای وارد نکرد چرا که موج بودیم که آسودگی ما عدم ما بود.