بازار افغانستان از دست رفت،  تازه‌ترین گزارش‌ها از روند تجارت خارجی ایران در حوزه محصولات کشاورزی و غذایی حکایت از آن دارد که افغانستان در جایگاه دومین مقصد صادراتی کشور قرار گرفته است؛ به طوری که در فصل نخست سال جاری، افغانستان سهم ۱۱ درصدی را در میان مقاصد صادراتی ایران به خود اختصاص داده و طی این مدت ۲۹۶ هزارتن کالای کشاورزی و غذایی به ارزش ۱۳۴ میلیون دلار از ایران وارد کرده است که عمده اقلام وارداتی این کشور از ایران شامل محصولاتی چون گوجه فرنگی، سیب، سیب زمینی، شیرینی‌ها و کنسانتره آب میوه بوده است.

به گزارش اکوپرشین به نقل از اتاق تهران: اما حالا به دلیل پیشروی طالبان در مناطق مرزی این کشور با ایران، صادرات محصولات ایرانی به این کشور تقریبا متوقف شده است.

آن طور که حسین سلیمی، رئیس اتاق مشترک ایران و افغانستان اعلام کرده است، استقرار نیروهای شبه‌نظامی طالبان در استان‌ها و شهرهای همجوار با ایران، صادرکنندگان ایرانی را با نا اطمینانی در ارسال کالا به این کشور مواجه کرده است. اما این نااطمینانی تا چه زمانی ادامه خواهد یافت؟ و پرسش مهم تر اینکه، مراودات تجاری با این همسایه شرقی به چه سمت و سویی سوق پیدا خواهد کرد؟

در همین رابطه، احمدرضا فرشچیان، عضو هیات نمایندگان اتاق تهران با تشریح ماهیت صادرات محصولات کشاورزی ایران به افغانستان گفت: در بررسی نوع صادرات به افغانستان باید این مساله را مورد توجه قرار داد که افغانستان معمولا کالاهایی با کیفیت پایین را هم می‌پذیرد و نکته دیگر آنکه، به دلیل تحریم‌ها و سایر موانع موجود، افغانستان به محلی برای ترانزیت کالاهای ایرانی تبدیل شده بود و کالاهای ایرانی از این کشور به مقاصد دیگر ارسال می‌شد.

او افزود: شاید مسایل پیش آمده در مرزهای افغانستان سبب شود که صادرکنندگان تلاش مضاعفی را برای صادرات مستقیم محصولات خود به مقاصد اصلی به کار ببندند. واقعیت این است که تجار ایرانی از این مساله که کالاهایشان ترانزیت می شد، رضایت چندانی نداشتند. البته صادرکنندگان به افغانستان، صادرکنندگان ایرانی نیستند بلکه معمولا این تاجران افغانستانی بودند که کالای مورد نیاز خود را از ایران خریداری می کردند که بخشی  از آن به مصارف داخلی این کشور رسیده و بخشی هم به آسیای جنوب شرقی و حتی اروپا صادر می‌شد.

فرشچیان با اشاره به اینکه صادرکنندگان قدیمی و آنها که نسبت به صادرات محصولات با کیفیت اقدام می‌کنند، از نوع صادرات به افغانستان رضایت نداشته‌اند، ادامه داد: صادرات به افغانستان اگرچه برای ایران دارای مزیت است اما افتخارآمیز نیست. اینکه بازارهای رده نخست را از دست بدهیم و به بازار افغانستان اکتفا کنیم این افتخار نیست. البته  باز هم تاکید می‌کنم که به دلیل مجاورت، صادرات به این کشور برای ایران مزیت دارد.

او با تاکید بر اینکه «هدف صادرکنندگان ایرانی باید ورود به بازارهای طراز اول باشد» ویژگی این بازارها را چنین عنوان کرد: بازارهایی که محصولات با کیفیت بالا در آن معامله می‌شود و پول بیشتری هم بابت آن پرداخت می‌کنند. در واقع این نوع صادرات ارزآوری بیشتری را هم برای کشور به همراه خواهد داشت. صادرات زمانی افتخارآمیز  خواهد بود که کالای ایرانی بتواند در بازارهای طراز اول، با رقبای بزرگ رقابت کند. اگر نه صادراتی که تولیدکننده، بسته بندی کننده و صادرکننده را به سمت ارائه محصول با کیفیت پایین تر سوق دهد، افتخار نیست.

 فرشچیان با بیان اینکه به هر حال بخشی از کالاهای صادراتی ایران دارای بازار مصرف در افغانستان بوده است، توضیح داد: برای این بخش از کالاها باید به دنبال بازار جایگزینی در کشورهایی نظیر عراق و کشورهای حوزه  CIS  و آسیای میانه بود. اگر نه ممکن است بخشی از کالاها که تا پیش از این به افغانستان صادر می‌شده روی دست تولیدکنندگان بماند. او افزود: شاید یکی از دلایلی که خرمای برخی از مناطق کشور از جمله در خوزستان در انبار تولیدکنندگان مانده، کندی تجارت با افغانستان در ماه های گذشته بوده باشد. در واقع مشکلات سیاسی در افغانستان سرعت صادرات به این کشور را کاهش داده است.