true
غریب روزگار ما، یوسف دردانه کشاورزان بود، یا رب ؛ یا رب، این شهر چه شهریست که صد “یوسف دل” به “کلافی” بفروشیم و خریداری نیست…!
به گزارش پایگاه خبری اکوپرشین، علیرضا کیهان‌پور، روزنامه‌نگار: پاییز سال ۱۳۷۲ در مراسم نخستین جشنواره گاو شیری هلشتاین در ورزشگاه ۱۲ هزار نفری آزادی تهران برای اولین بار سعادت دیدار یک استاد شوخ طبع، دست به قلم توانا با حافظه مافوق تصور، سواد رسانه‌ای بسیار والا، متواضع، دوست داشتنی، ارادتمند و منشاء اثر و ردپای خدمتگزاری صدیق وبی ادعا اما خیلی باسواد به روستا و روستائیان کشور همراه با سید آزادگان دفاع مقدس شهید حجت الاسلام والمسلمین حاج آقا سید علی اکبر ابوترابی را داشتم
این دیدار یک ساعته در حاشیه جشنواره فوق از خاطرات به یادماندنی بنده شد که هرگز فراموش نخواهد شد.خوش پوشی، آراستگی و وقار علمی ایشان خود به خود کشش روحی ودلواره گی به این شخصیت دوست داشتنی را جذب و جلب می‌کرد که همزمان ماهنامه وزین دهاتی را با دستان پر مهر و عطوفت اش به رایگان تقدیم مخاطبان، دامپروران، دامداران و اصحاب رسانه می‌نمود واین شخص کسی نبود جز دکتر یوسف قریب که در سوم آبان ۱۴۰۰ ودر ۹۸ سالگی از این جهان خاکی چشم فروبست ودر جوار حق آرمید.
اگر کسی را دیدید که از کوچک ترین چیزها لذت می‌برد،
محو طبیعت می‌شود،
کمتر سخت می‌گیرد،
می بخشد، می‌خندد، و می‌خنداند …
و با خودش در یک صلح درونی ست،
او نه بی مشکل است، نه شیرین مغز…
او طوفان‌های هولناکی را در زندگی پشت سر گذاشته و قدر آنچه امروز ، دارد را می‌داند…
او یاد گرفته است که لحظه به لحظه ی…
زندگی را در آغوش بگیرد…
شیرین کلام دهاتی شهر ما در سال ۱۳۰۲ در گرکان از توابع استان مرکزی چشم به دنیا گشود و با این که در کودکی پدر و مادر خود را ازدست داد اما کسب مدارج علمی کشاورزی در داخل و خارج از کشور بیانگر اراده پولادین و روحیه تلاش و امید و عشق به مردم و روستائیان کسی بود که دکتر یوسف قریب شد و ماهنامه وزین دهاتی ایشان هم اکنون از منابع و رفرنس‌های به یادماندنی آن مرحوم در عرصه کشاورزی ایران و جهان است که میراث گرانبها و ارزشمندی برای شاگردان وکل جامعه بهره‌برداران و بهره‌وران تولید و امنیت غذایی است.
در ویژه نامه نوروزی یکی از فصلنامه‌های کشور در روزهای پایانی اسفند ۱۳۹۹ مصاحبه بسیار جالب و سرشار از خاطرات سال‌ها زندگی شخصی و معاون وزیری ایشان در وزارت کشاورزی سابق و…چاپ شده که مراجعه ومطالعه مجدد این مکتوب خالی از لطف نخواهد بود.
“غریب روزگار ما”، هم اینک “یوسف گمگشته” رسانه‌ها و بخش کشاورزی کشور عزیزمان ایران است.
نام و یادشان همواره گرامی و مغفرت الهی ره توشه سرای جاودان ایشان باد.
باآرزوی طلب خیر وبرکت وتسلی دل بازماندگان ایشان حفظ و باز نشر آثار علمی ایشان با یاری دستگاه عالی و اجرایی مرتبط را به زودی در قالب یک نکوداشت آبرومند آرزوی ما است.
true
false
false
false
