با شروع فصل تابستان خیلی از کودکان و نوجوانان در رویای فوتبالیست شدن غرق می‌شوند. به هر حال با تعطیلی مدارس اوقات فراغت آنها بیشتر می‌شود و همین بهانه‌ای است تا فوتبال را جدی‌تر از فصول دیگر دنبال کنند.

به گزارش اکوپرشین: مهرنوش خان‌محمدزاده|پیش‌تر شاید یک توپ پلاستیکی و ۲ دروازه کوچک در کوچه و زمین‌های خاکی محله‌ جوابگوی نیاز بچه‌ها بود، ‌اما چند سالی است که راه‌اندازی مدارس فوتبال و تبلیغات آنها برای آموزش و معرفی بازیکن به تیم‌های پایه باشگاه‌های بزرگ، خانواده‌ها را وسوسه می‌کند تا به امید فوتبالیست شدن فرزندانشان آنها را در این مدارس ثبت‌نام کنند و حتی هزینه‌های زیادی را بپردازند.

با گذشت زمان و در کنار مدارسی که واقعا با هدف آموزش و تربیت علمی بازیکنان تشکیل شد زمینه‌ای فراهم شده تا با سوء استفاده از میزان علاقه خانواده‌ها و فرزندانشان به فوتبال افراد سودجو و فرصت‌طلب اقدام به راه‌اندازی مدارس فوتبال غیرمجاز کنند.

سودجویان که اغلب در لیگ برتر، لیگ ۱، ۲و ۳ و حتی تیم‌های پایه سابقه واسطه‌گری‌های غیرقانونی داشتند به همین‌ها اکتفا نکردند و با نفوذ در مدارس فوتبال با تصور این‌که نظارت کمتری بر این مجموعه‌ها هست آزادانه به دنبال تامین خواسته‌های خود و رسیدن به سودهای کلان بوده و هستند.

علی آزادخوی راسخ، یکی از مدیران باشگاه فوتبال باشگاه فولاد نوین است که از سال ۱۳۸۴ اغاز به کار کرده است.

تحصیلاتش در زمینه کارشناسی ارشد فناوری اطلاعات حوزه‌ای تی است.

او در حوزه مربی‌گری فوتبال مدرک B آسیا را دارد و داور ملی فدراسیون فوتبال است.

از سال ۸۱ مربی‌گری و داوری را به صورت حرفه‌ای دنبال کرده است.

فوتبال را با رده‌های پایه و تیم‌های سایپا و پاس شروع کرده است. با تیم پیکان و ابومسلم مشهد دوره کوتاهی همکاری داشته است.

ولی به گفته خودش، اصل دوره فوتبالش با تیم پاس با آقای نکونام و شیث نوبری بوده است.

از زمانی که مصدومیت جسمی در مشهد پیدا کرد، مجبور شد فوتبال را کنار بگذارد.

از همان موقع کار مربی‌گری را با تیم‌های کوچک و پایه که خودش درست کرد مثل میثاق و فجر آغاز کرد.

سال ۱۳۸۳ مربی‌گری فوتبال را به صورت رسمی و حرفه‌ای شروع کرد و مدرک درجه ۳ داوری گرفت.

از همان سال داوری و مربی‌گری را شروع کرد چون نمی‌توانست به صورت رسمی هم مربی تیم باشد و هم در حوزه داوری شرکت کند، کار مربی‌گری را به صورت دلی انجام می‌داد اما داوری را از آن سال شروع کرد و تا درجه ملی هم پیش رفت. اکنون هم کارت داوری ملی فوتبال دارد و هم در حوزه فوتسال فعالیت دارد.

با او درباره مدیریت مدرسه فوتبال فولاد نوین  ( که به همراه آقایان امیر میرزایی و میلاد حیدرزاده مسئولیت اداره این مجموعه ورزشی را برعهده دارد) گفتگویی داشته ایم که در ادامه می‌آید:

معیار یک مدرسه فوتبال استاندارد برای آموزش کودکان و نوجوانان از نظر شما چیست؟

ما همیشه یک شعار در تاسیس مدارس فوتبال داشته‌ایم که اگر بخواهم آن را عنوان‌بندی شده بگویم این است که چندین سوال در حوزه مدارس فوتبال وجود دارد که ما از اولیایی که فرزندان خود را به مدارس فوتبال می‌آورند همیشه می‌پرسیم.  

اول اینکه این مدرسه فوتبال که می‌خواهید فرزند خود را در آن ثبت نام کنید به صورت دائمی است یا فقط برای تابستان است؟

آیا مجوز رسمی دارد؟

شخصیت حقوقی مدیر آن چیست و در چه حوزه‌ای فعالیت داشته است؟

اخلاق مربی‌های مدرسه فوتبال در چه سطحی است؟ معیارهای مدرسه فوتبال برای معرفی فوتبال‌آموز چیست؟

مدرسه فوتبالی که انتخاب می‌کنند، نتیجه محور است یا آینده محور؟

مدرسه فوتبالی که این آموزش را انجام می‌دهد بر اساس چه متدی تدریس می‌کند؟

سوابق اجرایی و بحث فنی مدیران و مربیان آن در چه سطحی است؟ آیا یک باشگاه و دورهمی است یا صرفا آکادمی فوتبال است؟

آن چیزی که ما همیشه به آن پایبندیم این است که ما یک آکادمی اختصاصی فوتبال هستیم برای همین هم هست که تا رده نوجوانان داریم و فوتبال آموزان را تا ۱۶ سال بیشتر کنار خود نگه نمی‌داریم و بعد از آن سعی می‌کنیم بحث انتقال آن‌ها را به تیم‌ها داشته باشیم.

آخرین آیتمی که هم با اولیاء همیشه داشته ایم این است که اهل فن نظرشان در مورد آن مدرسه فوتبال چیست؟

همیشه در مشاوره با اولیاء سعی کرده ایم این آیتم‌ها را رعایت کنیم و همیشه به آن پایبند باشیم.

تضمینی که برخی مدارس فوتبال برای فوتبالیست شدن کودکان در آینده می‌دهند، چقدر کاربردی است؟

به نظرم تضمینی نمی‌توان در این خصوص داد. چون ما از سن ۶ سال کودکان را پذیرش می‌کنیم. وقتی به سن ۱۰ سال می‌رسند یا خود بچه استعداد ندارد یا آموزش ما خوب نبوده یا بچه اصلا علاقه‌ای به فوتبال ندارد، پس چه تضمینی وجود دارد که یک بچه ۷ یا ۸ ساله را از اولیاء پذیرش کنیم و تضمین صدرصد به آنها دهیم که ما یک خروجی عالی از او می‌دهیم و این سرمایه‌گذاری که روی بچه می‌کنند بعدا جواب خواهد داد.

بنابراین اصلا تضمینی در این خصوص نمی‌توان داد.

یک سری آیتم و شرایط در این خصوص وجود دارد که در طول زمان مشخص می‌شود که فردی می‌تواند در این راه موفق  شود یا خیر. من مخالف سرسخت تضمینی فوتبالیست شدن افراد هستم.

تعبیر برخی از مدارس فوتبال درایران تبدیل شدن آنها به کارخانه ستاره‌سازی یا پولسازی است، نظر شما در این خصوص چیست؟

نه من به این موضوع اعتقادی ندارم. زمانی آقای مهدوی کیا این کا را با راه‌اندازی آکادمی کیا انجام داد که خیلی هم موفق بود اما اکنون به ایشان هم که به عنوان آکادمی برتر در سطح تهران فعالیت داشت نقدهایی در سال‌های اخیر وارد شده است.

کارخانه ستاره سازی به این مدارس نمی‌توان گفت چون زیرساخت‌ها و شرایط آن متاسفانه در کشور ما هنوز مهیا نشده است. زمانی که کشور قطر آکادمی‌های متعدد فوتبال را زیر نظر آکادمی‌های مهد فوتبال جهان می‌سازد اول زیرساخت‌های آن را درست می‌کند.

کشورهایی مثل آلمان و ژاپن که در فوتبال خود رشد داشته اند به دلیل آکادمی‌های فوتبالی است که در سنین پایه کودکان را آموزش و استعدادهای آن‌ها را بر اساس زیرساخت‌ها و متدهایی که داشته‌اند، پرورش داده‌اند.

این آکادمی‌ها می‌توانند ستاره‌ساز شوند مثال آن تیم ملی بزرگسالان ژاپن است که در مسابقه با آلمان پیروز شدند.

اما ما هنوز شرایط و زیرساخت‌های راه اندازی این آکادمی‌های فوتبال ستاره ساز را در کشور نداریم.

یک فوتبال‌آموز چه روندی را باید در مدارس فوتبال طی کند تا بتواند به باشگاه‌های مطرح معرفی و فوتبال را به صورت حرفه‌ای دنبال کند؟

ما اکنون یک نمونه بارز در تیم نونهالان ۱۲ ساله خود داریم ونمونه‌ای است که در کل باشگاه ما به عنوان یک برند مطرح شده‌است.

ما یک استعداد داشتیم به نام «عمران خرسانی» که از هشت سالگی پیش ما بود و در سن ۱۵ سالگی علی رغم اینکه در مسابقات لیگ خود نیاز مبرم به او داشتیم به تیم پارسیان معرفی کردیم و در آن تیم ستاره شد.

اکنون هم در لیگ برتر پایه بازی می‌کند. وقتی فردی از کودکی پیش ما هست و فوتبال بازی می‌کند، شناخت ما نسبت به او کامل می‌شود و می‌رسد به لحظه انتقال او به تیم‌های دیگر.

لحظه انتقال این کودکان در رده سنی ۱۶ سال است که در آن موقع ما به آن‌ها کمک می‌کنیم که بتوانند به باشگاه‌های مطرح فوتبال کشور راه پیدا کنند.

روال استعدادیابی کودکان طوری است که بچه‌ها تا یک سنی پیش ماهستند وترس و استرس آن‌ها از مسابقه می‌ریزد و زمانی که همه چیز را فراگرفتند و استعداد کافی داشتند، ما به آن‌ها کمک می‌کنیم که به مدارج بالاتر بروند.

شهریه مدارس فوتبال بر چه اساسی تعیین می‌شود، آیا قانون یا نهاد خاصی متولی این امر است یا نه دلبخواهی است؟

شهریه مدارس فوتبال بر اساس نوع مجوز آنها است که شامل ۳، ۲، ۱ و ممتاز می‌شود. حال مدارس ممتاز در ایران مشخص نیستند و هنوز هم من نتوانسته‌ام بفهمم چه آکادمی‌هایی ممتاز محسوب می‌شوند.

اکنون مدرسه فوتبال ما سطح یک است و تلاش ما این است که بتوانیم آن را به درجه ممتاز برسانیم.

مدارسی را که مجوز رسمی فوتبال دارند در سامانه هیئت فوتبال ثبت شده اند. حال مدارسی که برای مثال مجوز درجه یک دارند در هیئت فوتبال بر اساس ۱۲ جلسه در ماه یک میزان شهریه دارند که بر این اساس می‌توانند شهریه خود را تعیین کنند.

مدارس درجه ۲ و ۳ هم بر همین اساس میزان شهریه آن‌ها در یک بازه مشخص تعیین شده است.

اما مدارسی که مجوز ندارند بر اساس چیزی که عرف است، شهریه خود را تعیین می‌کنند.

هیئت فوتبال استان تهران و هیئت‌ فوتبال‌های استان‌ها و مرجع بالاتر آن‌ها فدراسیون فوتبال بر این میزان شهریه نظارت می‌کنند و بر اساس نوع مجوز مدارس این شهریه‌ها به صورت ماهیانه یا فصلی تعیین می‌شوند.

به تعبیری مدارس فوتبال اکنون به یک کسب و کار ورزشی تبدیل شده اند به نظر شما این کسب و کار ورزشی فقط یک بیزنس است یا می‌تواند به ارتقای سطح فوتبال کشور کمک کند؟

زمانی که وقت برای کاری گذاشته می‌شود در قبال آن باید کسب درآمد شود حتی اگر عشق آن را داشته باشی تا یک مدتی آن عشق می‌تواند کمک کند.

با توجه به شرایط اقتصادی نامناسبی که در کشور وجود دارد و هزینه‌های سرسام‌آوری که ورزش فوتبال از جمله برای تامین زمین، لباس، توپ و غیره دارد و کسی که در این شرایط اقتصادی وقت خود را برای آن می‌گذارد طبیعتا باید برگشت مالی داشته باشد و درآمد از آن کسب کند.

اما اگر مدرسه فوتبال براساس اصول آن و متد آموزشی و زیرساخت‌های درست و استعدادیابی درست باشد، مطمئن باشید که خروجی آن خوب خواهد شد و می‌تواند استعدادهای فوتبالی از آن بیرون بیاید.

معتقدم در مرحله اول به واسطه درآمدی که این کار دارد یک بیزنس ورزشی است ولی اگر شرایط آن درست باشد می‌تواند در آینده فوتبال کشور هم تاثیرگذار باشد.

آیا از نظر اخلاقی نظارتی روی مدارس فوتبال کشور وجود دارد با توجه به اینکه در تابستانی که گذشت اخباری مبنی بر ضعف اخلاقی برخی مربیان فوتبال در برخی مدارس فوتبال منتشر شد که موجب نگرانی خانواده‌ها شد؟

تاکید ما برای مجوز مدارس فوتبال به همین دلیل است چون وقتی می‌خواهید مجوز بگیرند باید گزینش‌های مختلفی بدهند و مواردی همچون سوءپیشینه، عدم اعتیاد و تمام مراحل استخدام یک اداره امنیتی را بگذارنند تا بعد از مرحله بازرسی به مرحله دریافت مجوز برسند.

اما من می‌گویم تمام این مراحل را هم که پشت سر بگذاریم، مجموعه افرادی که تشکیل دهنده و موسس آکادمی فوتبال هستند، بسیار تعیین کننده است. خدا رو صد هزار مرتبه شکر آکادمی ما در این چندسال با چنین مشکلاتی مواجه نبوده و خیلی روی این مساله حساس هستیم اما متاسفانه در بعضی مواقع چنین اخباری را در برخی مدارس می‌شنویم.

بزرگترین چالشی که در این سال‌ها و طی فعالیت در آموزش فوتبال با آن مواجه بوده‌اید چه چیزی بوده است که اگر برطرف شود می‌تواند درپیشرفت آموزش فوتبال در کشور موثر باشد؟

زمین فوتبال بزرگترین چالش ما در این سال‌ها بوده است. همیشه دوست داشتیم یک زمین بزرگ در یک مجموعه ورزشی با امکانات کافی داشته باشیم و این یکی از آرزوهای ما بوده است. تا کنون انواع پیشنهادهای مختلف را به مسئولان و شهرداری و نهادهای دیگر داده‌ایم که یک زمین خام در اختیار ما قرار دهند که ما خودمان صفر تا صد آن را بسازیم به شرط تملک ۱۰ تا ۱۵ ساله.

نامه‌های زیادی در این خصوص به شهرداری داده‌ایم که بیاید با توجه به رزومه کاری ما این زمین را در اختیار ما بگذارد.

این زمینی که اکنون مورد استفاده قرار می‌گیرد مدام در حال بازسازی و تعمیرات است و مشکلات زیادی دارد که مدام در حال برطرف کرن آن هستیم که بتوانیم ادامه دهیم.

اما اگر شهرداری می‌خواهد یک کار فرهنگی ورزشی خوب و دایمی و عمری اینجا انجام دهد یک زمین با هکتار بالا در اختیار ما بگذارد که ما بتوانیم با امکانات ورزشی مناسب آن را بسازیم و در این راه از آن استفاده کنیم.

درست نیست این همه زمین را فقط برای ساختن برج و ساختمان استفاده کنیم باید در کنار آن‌ها به فکر تامین فضای ورزشی در مناطق مختلف هم باشیم.

اکنون انقدر این مساله لوث شده و افراد مختلف این کار را پیگیری می‌کنند که دیگر هیئت فوتبال و وزارت ورزش هم قبول مسئولیت نمی‌کند و ضعف قانونی هم در این زمینه وجود دارد.

اکنون نهادبالادستی برای انجام این کار که دستش هم برای این کار باز است، شهرداری است.

ما به شهرداری نامه، طرح و پروپوزال‌های مختلفی برای گرفتن زمین داده‌‌ایم و طبیعتا افراد دیگری هم پیگیر این کار هستند که با هزینه شخصی خودشان آن را بسازند ولی هربار که پیگیری می‌کنیم، می‌گویند که در مرحله رسیدگی است و اتفاق خاصی در این خصوص هنوز نیفتاده است.

چشم انداز مدرسه فوتبال فولاد نوین را چگونه می‌بینید؟

امیدوارم مجموعه فولاد نوین به جایی برسد که آنقدر آکادمی قوی و وسیع شود که هیچ بچه‌ای به خاطر شهریه و کم درآمدی خانواده‌اش از فوتبال محروم نشود.

اکنون ما در مجموعه خود ارتباط تنگاتنگی با نهادهای خیریه داریم که بچه‌های آن‌ها از جمله بی سرپرست یا بدسرپرست اینجا آموزش می‌بینند.

بچه‌هایی اینجا هستند که در کمال آبرومندی و بدون اینکه ریالی پرداخت کنند در کنار بچه‌های دیگر به یادگیری فوتبال مشغول هستند و باشگاه از آن‌ها حمایت می‌کند و حتی کوچکترین کار که بیمه ورزشی آنها را ما خود انجام می‌دهیم.

از در آمد باشگاه و با کمک اولیا آزادسازی یک زندانی را در برنامه داریم که اولیاء با توجه به اعتمادی که به ما دارند می‌دانند که کمک‌ها صرف امور خیر می‌شوند.

چشم انداز ما این است که گسترش وسیعی در این زمینه داشته باشیم و بتوانیم آکادمی فوتبال و بقیه آکادمی‌های خود را در آینده قوی‌تر از این چیزی که هست تبدیل کنیم.

بزرگترین آرزوی ما در این آکادمی این است که بتوانیم یک کمپ ورزشی وسیع تر از چیزی که اکنون داریم برای تمامی رشته‌های ورزشی که داریم را راه‌اندازی کنیم که امیدوارم بتوانیم به آن برسیم.

در کنار آن دوست داریم این آکادمی آنقدر در زمینه استعدادیابی گسترش پیدا کند که بتوانیم در آینده شکوفایی استعدادهای این بچه‌ها را در تیم‌های ملی کشور خود ببینیم.